Under The Skin

Voor zijn verfilming van Michel Fabers sciencefictionroman Under the Skin (2000) beende regisseur Jonathan Glazer de plot tot op het bot uit. Wat overbleef was een van de meest intrigerende genrefilms van de afgelopen decennia.

Scarlett Johansson kruipt in de rol van een buitenaards wezen dat op aarde onderzoekt wat het is om mens te zijn. Voor de mannen die haar pad kruisen loopt dat meestal niet goed af.

de ogen van een alien

Glazer zet de kijker voordurend op het verkeerde been met een film die ons laat kijken door de ogen van een alien, zonder dat we inzicht krijgen in het denkproces dat zich daarachter afspeelt. En daar blijft het niet bij. Zo lijkt de film het ene moment een stijlvolle hommage aan Stanley Kubrick, terwijl een volgende scène met een verborgen camera blijkt opgenomen in Glasgow, met nietsvermoedende passanten als figuranten.

onbehaaglijk

Niet minder ontregelend is de muziek van de jonge Britse Mica Levi, van huis uit popmuzikante met een klassieke opleiding. Levi's score is een mix van synthesizers en 'echte' instrumenten, violen, fluit en percussie, waarin een terugkerend drietonig thema per scène een andere gevoelstemperatuur aanneemt. In een interview met The Guardian gaf de componiste een voorbeeld van haar werkwijze. 'We namen het natuurlijke geluid van een instrument onder de loep om er iets onmiskenbaar menselijks in te vinden, en vertraagden dan het geluid of veranderden de pitch om het onbehaaglijk te laten klinken.'