Welcome to the Dollhouse

Het leven op de middelbare school kan hels zijn voor wie niet mee wil of kan doen met de populariteitspolls, zoals de stuurse Dawn (bril, verkeerd rokje), die altijd schuchter om zich heen kijkt als ze op zoek is naar een plek in de kantine, waar niemand naast haar wil zitten.

Solondz” droefgeestige tekening van de verwarring van de puberteit zit vol prachtig pijnlijke scènes zoals Dawns strafspreekbeurt over nota bene 'dignity', die zij met zachte bibberende stem voordraagt terwijl de docente haar steeds opnieuw vermaant om harder te praten, en daarmee Dawns waardigheid ondermijnt. De onzekere Dawn probeert zich te verzetten, maar kan niet gedijen in de vijandige sociale structuur op de middelbare school, waar haar medescholieren genadeloos hard reageren op eenzame, onaangepaste tieners zoals Dawn – doorleefd, met veel mededogen maar ook met een zwartgallige blik neergezet door de immer scherp observerende Solondz.