You Were Never Really Here

Joe is een oorlogsveteraan die zijn gevoel heeft uitgeschakeld en als een schaduw door het leven gaat. In dienst van een bevriende privé-detective krijgt hij de opdracht om de vermiste minderjarige dochter van een bekende politicus op te sporen. Wanneer hij haar redt uit een bordeel in Manhattan – zijn vaste wapengerei: een rol ducttape en een hamer -– raakt hij verstrikt in een wereld van corruptie. Hij ontketent donkere krachten en een golf van extreem geweld, die Lynne Ramsey vaak vakkundig buiten beeld houdt – met extra groot effect op de kijker. Ze laat You Were Never Really Here eerder in een hypnotische droomsfeer baden.

Aan de oppervlakte lijkt You Were Never Really Here een variant op Taxi Driver en Oldboy. Maar Ramsay (We Need to Talk About Kevin) gebruikt de codes van het geweldsgenre voor een diepgravende mentale trip door de getraumatiseerde hersenpan van Joe. De soundtrack van Radiohead-gitarist Jonny Greenwood, die eery strijkers mengt met gortdroge beats, verhogen het uiterst beklemmende gevoel. Door Joe's fysieke nabijheid weet hij uiteindelijk diep te ontroeren. Lynne Ramsay is erin geslaagd om een gewelddadig monster, die letterlijk is getekend door het leven, menselijk te maken.

“...griezelig goede, intense rol...op magistrale wijze...spectaculair nauwkeurig verbeeld...op het scherp van de snede... (***** de Volkskrant)

“Oscarwaardig...spannend...genuanceerd...Regisseur en hoofdrolspeler blijken in deze onvergetelijke film een perfecte match...Een gouden combinatie... (***** De Telegraaf)

“Messcherp...meesterwerk...zinderend... (***** Trouw)