Skip to content

45 YEARS

Claire bekeek de film 45 Years over een ouder stel dat na 45 jaar huwelijk wordt geconfronteerd met een geheim. Duurt eerlijkheid het langst of is ignorance bliss?

Door Claire Hoogakker06 oktober 2015

Still uit 45 Years (2015, Andrew Haigh).
Still uit 45 Years (2015, Andrew Haigh).

Als je 45 jaar met iemand getrouwd bent ga je er vanuit dat je elkaar door en door kent, elk miserabel of onboeiend detail al meerdere malen besproken is en zeker dat er geen duistere geheimen meer boven kunnen komen drijven. De film 45 Years, geregisseerd door Andrew Haigh (Weekend), bewijst het tegendeel.

Charlotte Rampling keert beter terug dan ooit met haar ijzersterke acteerprestaties als de gepensioneerde ex-professor Kate Mercer, woonachtig op het Oost-Engelse platteland. Haar partner, vertolkt door Tom Cunningham, doet niet voor haar onder als een licht autistische, introverte senior. Het is niet verrassend en geheel terecht dat zowel de ‘Best Actress’ als ‘Best Actor’ Silver Bear Award zijn binnengesleept op het filmfestival in Berlijn.

Er lijkt geen vuiltje aan de lucht. Het kinderloze echtpaar Kate en Geoff zit aan de ontbijttafel in de week van hun 45-jarig huwelijksjubileum, als Geoff een in het Duits geschreven brief opent. Het blijkt een brief te zijn van de Zwitserse ambassade waarin staat dat het lichaam van zijn jeugdliefde Katya gevonden is in een gletsjer. Haar lichaam is vijftig jaar gepreserveerd gebleven onder het ijs en nu door klimaatverandering bloot komen te liggen. Net als vele diepgekoesterde geheimen.

Geoff wil er niet veel over kwijt, maar het is duidelijk dat het nieuws veel in hem losmaakt. Hij begint weer met roken, is erg afwezig en snel gepikeerd, gaat op in een eigen onderzoek naar klimaatverandering en bewandelt de straten als eenzame dwaler, diep in gedachten verzonken. Door Geoff’s afwezigheid en afwijzingen op Kate’s pogingen om meer te achterhalen, gaat Kate zelf op onderzoek uit. Zo komt ze achter dingen die ze misschien liever niet had willen weten.

Still uit 45 Years (2015, Andrew Haigh).
Still uit 45 Years (2015, Andrew Haigh).
Still uit 45 Years (2015, Andrew Haigh).
Still uit 45 Years (2015, Andrew Haigh).

Het is een bitterzoet liefdesverhaal over de fragiliteit en onzekerheid van het leven en de liefde. Extern gezien is het een uiterst simplistisch verhaal, maar naar mijn mening juist groots in zijn simpelheid. Het is met name een innerlijk drama dat gaat over dramaontwikkeling en karakterpsychologie.

Voor liefhebbers van veel actie met weinig geduld is deze film echter geen aanrader. De film zit boordevol ellenlange shots van het grijze, druilerige Engelse landschap, iets dat bijdraagt aan de donkere sfeerbepaling. Kate’s gezicht is vaak te zien in lange close-up shots. Er valt veel pijn, verdriet en vragen aan af te lezen, dingen die ze niet kan uiten in woord of gebaar. Er wordt meer gezegd in stilte dan in conversatie, iets dat uitzonderlijk knap is en alleen tot zijn recht komt met acteerwerk van de bovenste plank.

Voor mijn gevoel omhult de traagheid van de film de jaren die verstreken zijn in het 45-jarige huwelijk, nu in een tijdsspan van 5 dagen omsloten. Het zegt voor mij ook iets over de huidige generaties en technologische maatschappij waarin alles snel, sneller, snelst gaat. Als je met moeite een trage film van slechts anderhalf uur kunt uitzitten, hoe moet je dan in godsnaam een huwelijk van 45 jaar volhouden?

Het moraal van het verhaal is dat iedereen zijn eigen verleden en de daarbij behorende skeletons in the closet heeft. De vraag is of je dat allemaal moet willen weten van je partner. Geoff is namelijk een ontzettend warmhartige, ietwat verstrooide, maar liefdevolle man. Kate dreigt het huwelijk bijna op het spel te zetten door te forceren meer te weten te komen. Voorheen hadden ze een perfect, liefdevol huwelijk, in hoeverre perfect mogelijk is na 45 jaar. Kort door de bocht is het moraal van dit verhaal denk ik: Wat niet weet, wat niet deert. Ignorance is bliss.

De film 45 Years draait iedere dag in Eye.

Tags

Exposed