Best of IDFA

De keuze van Adriënne

Those Who Feel The Fire Burning – Morgan Knibbe (2014)

Dit is het verhaal van de Afrikaanse vluchtelingen die de overtocht wagen, op zoek naar een beter leven. Maar niet zomaar. Morgan Knibbe is in Those Who Feel The Fire Burning een verteller die vanuit de lucht zijn verslag doet. De geesten die de overkant niet hebben gehaald doen nu hun verhaal. Door de krakende boten, de suizende wind, de golvende bewegingen van de camera lijkt het alsof je zelf op die boot zit.
Het begint wanneer het beloofde land is bereikt. Aangekomen in de steden vallen de duizenden vluchtelingen tussen wal en schip. Those Who Feel The Fire Burning ademt de wanhoop van de vluchtelingen die de overtocht wel weten te halen, mede door de onconventionele cameravoering en haast poëtische voice over. Misschien geen leuke kost voor op je zondagmiddag, maar wel een reality check die je anders doet denken over de duizenden vluchtelingen die iedere dag het ‘beloofde’ land binnentreden.
Those Who Feel The Fire Burning gaat op 22 november in zaal 1 van Eye in première.

De keuze van Coen

Finding Fela – Alex Gibney (2014)

Een op z’n zachtst gezegd onstuimig leven. Een harem, twee presidents campagnes, bergen wiet, een leger inval op z’n woonerf, een vermoorde moeder en een legendarische nachtclub in het hartje van Lagos. Het was niet niks om Fela Kuti te zijn. Los van alle bijzondere feitjes stond zijn leven bovenal in het teken van de afrobeat: een combo van een hele rits muziekstijlen met een stevige scheut Afrikaanse percussie. Gecombineerd met zijn loeischerpe politieke teksten, groeide Kuti in de jaren ’70 uit tot de stem van de Afrikaanse massa. Hij sprak zich onder andere uit tegen onderdrukking door een nieuwe elite van postkoloniale machthebbers, corruptie en militair machtsmisbruik.

Fela Kuti is nog altijd een grote invloed voor muzikanten van nu, zoals bijvoorbeeld voor de Hollandse boys van Jungle by Night. In 2011 stond de -met 3 Tony awards bekroonde- musical over het leven van Kuti nog in Carré. Met de musical als uitgangspunt neemt Academy Award winnende regisseur Alex Gibney je mee naar het Lagos van toen, de hoofdstad van Nigeria, de toenmalig meest gewelddadige stad van de wereld en het terrein van Kuti. Nog nooit van de man gehoord? Zeker Finding Fela checken en vervolgens al z’n muziek downloaden. Met een gemiddelde tijdsspan van 10 minuten per track ben je, met deze docu als leidraad, nog wel even zoet met de onbetwiste koning van de Afrobeat.
Plan hier jouw Fela momentje. Let op, zaterdag 22 november met optreden van Jungle by Night.

De keuze van Pam Roos

The Act of Killing – Joshua Oppenheimer (2012)

“Wat ik jammer vind.. Echt, ik had nooit gedacht dat het er zo vreselijk uit zou zien”, zegt gangster Anwar Congo na een van de scènes waarin de beulen van toen, naspelen hoe ze communisten uitroeiden in 1965. Iedereen lijkt in shock te zijn na het spelen van de scene. Gangster en paramilitair Herman Koto veegt de tranen van de wangen van zijn dochter: “Febby, geweldig gespeeld. Hou op met huilen nu. Je zet me voor schut.”
The Act of Killing is een van de films die tijdens IDFA getoond wordt bij het thema Framing Reality. De films spelen met de grens tussen fictie en feit. Wanneer is iets fictie? Kun je wel spreken over feiten als er bewust gekozen is voor een bepaalde invalshoek? Waarom laten deze documentairemakers een persoon zichzelf spelen? The Act of Killing is een bizarre, bijna surrealistische film. Door de moordenaars van toen vrij spel te geven in het naspelen van hun gruweldaden komen de consequenties van hun daden akelig dichtbij. Als je ‘m nog niet gezien hebt, ga dan vooral kijken op maandag 24 november. Er is dan tevens een interview met regisseur Joshua Oppenheimer door Nicolas Rapold.

De keuze van Meike

Mr. Dynamite: The Rise of James Brown – Alex Gibney (2014)

Over een tijdje gaat Get On Up in première in de Nederlandse bioscopen: een speelfilm over het leven van James Brown. Voor wie niet kan wachten is er nu al de IDFA-documentaire Mr. Dynamite. Een absolute must-see die je het leven van James Brown toont; van zijn jeugd in armoede tot de grote televisieoptredens met glimmende cape en verbazingwekkend soepele danspasjes.Naast aandacht voor Browns politieke betrokkenheid en steun aan de Civil Rights Movement is er – gelukkig – heel veel ruimte voor alle muzikale invloeden die zijn jarenlange succes mede hebben bepaald. Daarbij met stip op nummer één: het supertalent van zijn bandleden.Via een overvloed aan steengoed archiefmateriaal zie je bijvoorbeeld hoe saxpartijen van Alfred “Pee Wee” Ellis en slagwerk van Clyde Stubblefield hun aandeel hadden in hits als Cold Sweat en Funky Drummer. In deze docu wordt duidelijk dat Mr. Dynamite nooit zo had kunnen knallen als zijn band niet voor die vette portie funky buskruit had gezorgd.
Ohja. Stilzitten kan niet. Dat je het weet.

De keuze van Lisa

Paris is Burning – Jennie Livingstone (1990)

Paris is Burning vertelt de meisjesdromen van een groep bevlogen New Yorkers in de jaren ’80. Jarenlang volgde Jennie Livingstone de New Yorkse diva’s van de gay en queer scene. De jongens en meiden ontmoetten elkaar tijdens zogeheten Balls, grote get-togethers, waar de loper uit ligt en iedereen recht heeft op zijn moment van roem en verheerlijking. Soms omgetoverd tot de mooiste prinsessen dan weer gehesen in strakke uniformen. Zo ontstonden er veel categorieën waarin je mee kon spelen, want op de nagebootste catwalk runways zijn vele competities gaande: beste dans, mooiste outfit of de sterkste houding. De Ball is het meest expressieve podium dat de wereld gekend heeft .

Paris is Burning is een must see, juist voor de doodgewone hetero. Omdat het je op een natuurlijke wijze bewust maakt van sekse-loosheid zonder de charme van seksualiteit te verliezen. Paris is Burning is een onderdeel van The Female Gaze, waarin IDFA zich afvraagt of er zoiets bestaat als een vrouwelijk blik in documentaire. Oordeel zelf op 22 en 23 november in Eye!