Hoe is deze samenwerking met Eye en de ontmoeting met de collectie tot stand gekomen? En wat wilden jullie vertellen aan de hand het gebruikte beeldmateriaal?
We zien Eye Filmmuseum als een verlengstuk van onze huiskamers. Een plek waar we meer dan wekelijks te vinden zijn om te genieten van films, tentoonstellingen en – wanneer het weer het toelaat – het terras. Op muzikaal gebied hebben we al enkele keren samengewerkt met Eye. Zo voorzagen we een door ons uitgekozen korte film uit de jaren 20 live van een nieuwe soundtrack en deden we mee aan het Short Scores-programma. We zijn altijd al gefascineerd geweest over hoe muziek, en geluid in het algemeen, de ervaring van het visuele kan ondersteunen of juist compleet kan veranderen. Rond diezelfde tijd werkten we, naast onze albums, aan de graphic novel De duizendpoot (Concertobooks, 2021). Op basis van het door ons geschreven scenario werkten we een tot in de kleinste details uitgeplozen, duimdik storyboard uit. Illustrator Floor van het Nederend werkte dit vervolgens in inkt uit waarna we zijn tekeningen van kleur voorzagen. Mede door deze ervaring wilden we graag een found footage-film maken. Een film waarvan de basis dus volledig zou bestaan uit door ons geselecteerd archiefmateriaal dat wij daarna zouden bewerken en voorzien van sounddesign en muziek om het geheel zo een nieuw, eigen narratief te geven.
Voor al onze projecten putten we ontzettend veel inspiratie uit onze gedeelde interesses en academische achtergronden (geschiedenis, kunstgeschiedenis en geneeskunde). Legendes en sagen zijn dan ook een belangrijke inspiratiebron voor ons en voor de film hadden we het idee om een eigentijdse bewerking te maken van de Vier Ruiters van de Apocalyps. Deze paardrijders spelen een grote rol in het profetische bijbelboek De openbaring van Johannes en worden gezien als de boodschappers van de naderende Apocalyps, de dag des oordeels. Elk paard heeft een aparte kleur en staat symbool voor een van de vele facetten van totale vernietiging. Zo staat het witte paard symbool voor verovering, het rode paard voor oorlog, het zwarte paard voor hongersnood en het vaalgele paard voor de Dood. De ruiters laten in het verhaal een spoor van geweld, ziekten, hongersnoden en doden achter en we zagen hierin helaas een trieste parallel met onze huidige tijd.
We lieten dit idee vallen bij Eye en al vrij snel konden we het collectiecentrum induiken om te zoeken naar geschikt materiaal. Het werken met archiefmateriaal is interessant omdat je, in tegenstelling tot conventionele film, al bestaand beeld moet gebruiken. Dit klinkt in eerste instantie als een hindernis, maar doordat de beelden in de meeste gevallen nooit exact aansluiten bij het oorspronkelijke idee, werden we als makers uitgedaagd om ons te laten inspireren door de beelden zelf en ze op zo’n manier te bewerken dat het uiteindelijk wel bruikbaar materiaal werd. Uiteindelijk is er door dit maakproces dan ook geen letterlijke bewerking van de Vier Ruiters ontstaan maar een eigen verhaal dat sterk beïnvloed is door deze eeuwenoude profetie. Dit resulteerde in de experimentele collagefilm The Four Nightmares. Het werk toont het verhaal van een naamloze man die geplaagd wordt door een reeks koortsdromen die het einde der tijden voorspellen. De grote crises van onze tijd volgen elkaar op als hallucinante nachtmerries waaraan geen ontsnappen mogelijk is.