De beste films om over een break-up heen te komen

Niet iedereen gaat onbeschadigd het nieuwe jaar in, met een glimlach terugkijkend op een prachtjaar en hoopvol naar wat er komen gaat. Deze maanden lijken voor velen ook het uitgelezen moment om te reflecteren op hun leven en relaties en deze vervolgens te beëindigen, voor een frisse start van het nieuwe jaar.

Iedereen die ooit door een break-up is gegaan, weet als geen ander dat je niets liever wilt dan wegkruipen onder de wol met het licht uit. Enige uitzondering kan gemaakt worden voor het licht van je computer- of televisiescherm. Jezelf tijdelijk teleporteren naar een denkbeeldige wereld, waarin jouw ellende niet bestaat, maar slechts die van anderen, kan verzachtend werken. Het laat zien dat het altijd nòg erger kan, of juist dat het altijd goed komt (en soms zelfs beter wordt – wonder boven wonder). De volgende tien films zijn daar het bewijs van.

1. Eternal Sunshine of the Spotless Mind (Michel Gondry, 2004)

Mijn all-time-favorite break-up film. Soms zou je willen dat je je kersverse ex uit je geheugen kon wissen, en daarmee alle herinneringen van een tijd waarin jullie nog verliefd en gelukkig waren. Soms had je iemand liever helemaal niet ontmoet, dan het te moeten missen met de wetenschap dat het kan bestaan. Dit is precies wat er gebeurt in Eternal Sunshine of the Spotless Mind. Nadat hun relatie op de klippen loopt, besluiten Joel (Jim Carrey) en Clementine (Kate Winslet) elkaar uit hun geheugen te laten wissen met een pas ontdekte methode. Alleen, in dit proces van verlies beseffen ze zich des te meer wat ze hadden.

2. L’Economie du Couple (Joachim LaFosse, 2016)

Na vijftien jaar huwelijk besluiten Boris en Marie, ouders van twee prachtige tweelingdochters, te scheiden. Dit proces wordt bemoeilijkt door het feit dat ze letterlijk en figuurlijk door één deur moeten, want geen van beide wil het huis opgeven. Een klein, eerlijk en herkenbaar drama over de vergankelijkheid van de liefde.

3. L’Avenir (Mia Hansen-Løve, 2016)

Nathalie (Isabelle Huppert) gaat door de moeilijkste periode van haar leven. Haar moeder overlijdt, ze verliest haar baan als filosofiedocente en als klap op de vuurpijl blijkt haar man vreemd te gaan. Het enige voordeel aan zo diep zinken is dat je bijna niet verder omlaag kunt, en er wel licht aan het einde van de tunnel mòet zijn. Preferabel in de vorm van een goed uitziende, jonge Fransman. De Engelse titel is niet voor niets Things To Come. Bij elke gesloten deur opent er een raam. Zo geeft L’Avenir een sprankje hoop.

4. Frances Ha (Noah Baumbach, 2012)

Frances (Greta Gerwig) opent de film met een break-up scène. Alsof dat niet genoeg is raakt ze daarna ook nog dakloos, werkloos èn vriendloos. Niets lijkt haar voor de wind te gaan. Als je graag iemand wilt zien met nòg meer ellende dan jij op dit moment, is dit een aanrader.

5. Blue Jasmine (Woody Allen, 2013)

Een groot liefdesdrama met de nodige dosis humor en sarcasme die we van Woody Allen gewend zijn. New York socialite Jasmine (Cate Blanchett) verhuist van haar chique Upper East Side appartement naar het kleine flatje van haar zus in San Francisco. Daarnaast raakt ze al haar geld en vooral haar eigenwaarde kwijt. Pure ellende met een vleugje Cartier, Birkin en gin.

6. High Fidelity (Stephen Frears, 2000)

Rob (John Cusack) is naast de eigenaar van een platenzaak ook een compulsieve lijstjesmaker met een slecht begrip van vrouwen. Na de zoveelste break-up besluit hij toch eens te achterhalen waardoor zijn relaties altijd stuklopen. Hij doet dit door zijn ex-geliefden op te zoeken. Herkenbaar en humoristisch. Bovendien goede hits van Bob Dylan, The Velvet Underground, Barry White en Peter Frampton.

7. Le Mépris (Jean-Luc Godard, 1963)

Le Mépris vertelt in pijnlijk detail het verhaal van het uiteenspattende huwelijk van Camille Javal (Brigitte Bardot) en Paul Javal (Michel Piccoli). Godard onderzoekt in dit meesterwerkje hoe en waarom mensen ophouden van elkaar te houden, als dit al mogelijk is te bevatten. Door zijn acties en afstandelijkheid en onbegrip gaat zij zich aan hem ergeren en ook distantiëren. Le Mépris/Contempt staat voor haar minachting naar hem toe. In dit geval komt het deels door een gebrek aan communicatie, wat veel kijkers bekend voorkomt. Zelfs als je je niet in het verhaal herkent, is het geen straf om naar de mooie beelden van deze prachtmensen in de jaren zestig te kijken.

8. The Way We Were (Sydney Pollack, 1973)

Een klassiek romantisch drama over twee personen die door verschillende politieke overtuigingen uit elkaar worden gedreven. De poëtische tekst van de soundtrack van hoofdrolspeelster Barbara Streisand slaat de spijker op zijn kop:

Memories light the corners of my mind
Misty water-colored memories of the way we were
Scattered pictures of the smiles we left behind
Smiles we gave to one another for the way we were
Can it be that it was all so simple then
Or has time rewritten every lineIf we had the chance to do it all again, tell me, would we, could we
Memories may be beautiful and yet
What’s too painful to rememberWe simply choose to forget
So it’s the laughter we will rememberWhenever we remember the way we were
The way we were

9. Waterboys (Robert-Jan Westdijk, 2016)

Nog verser dan je break-up, want net uit in de bioscopen. Over een vader en zoon die tegelijkertijd gedumpt zijn door hun vrouw en vriendin en vervolgens samen op roadtrip gaan door Schotland. Om je te laten realiseren dat je altijd nog de vrijheid hebt om te gaan en te staan waar je wil (nu des te meer) en dat je nog altijd je familie hebt om op terug te vallen. Met fijne, oppeppende muziek van de Waterboys.

10. Before Sunrise, Before Sunset en Before Midnight, (Richard Linklater, 1995, 2004, 2013)

Dit drieluik van Richard Linklater (met telkens een gap van negen jaar) bewijst als geen ander dat hoe romantisch, idyllisch en eeuwigdurend de liefde in het begin kan lijken, het niet realistisch is om te geloven dat dit altijd zo zal zijn. De aantrekkingskracht en de spanning is tussen de poepluiers, de onbetaalde rekeningen en de bergen (af)was nog ver te zoeken. En dat is ok. Schoonheid, liefde en geluk zijn vergankelijk, en je kunt je hier tegen verzetten, of het accepteren en er het beste van maken. Hoe op-en-top romantisch deze films ook zijn; het eindigt met een realistische, eerlijke, herkenbare en leerzame noot.