Deze vijf Scorsese-films mag je aankomende zomer zeker niet missen

Aankomende zomer worden alle speelfilms van Martin Scorsese in Eye vertoond. Daar zitten geijkte klassiekers tussen als Taxi Driver, maar ook een aantal onbekendere parels. In ieder geval is het oeuvre van Scorsese zo uitgebreid dat het moeilijk kiezen is. Maar geen zorgen, de EXPOSED-teamleden vertellen je welke films je aankomende zomer zeker (nog eens) moet gaan zien.

Door Exposed redactie14 juni 2017

After Hours (1985)

Scorsese staat erom bekend als iemand die zijn tijd neemt. Zijn films zijn zelden korter dan twee uur en vaak volgen ze de hoofpersoon zijn hele leven lang. In die zin is After Hours atypisch: de tijdspanne is slechts een nacht. Het idee is simpel: een jongen ontmoet een meisje in een diner en spreekt ’s nachts met haar af. Dat loopt mis, en vanaf dat punt gaat het van kwaad tot erger. Zeker nu geeft de film een heel vet tijdsbeeld van New York in de jaren tachtig. Van bizarre papier-machékunst tot Club Berlin, waarin bij iedere bezoeker verplicht een hanenkam wordt geschoren. (Timo Koren)

Casino (1995)

Wanneer ik ’s avonds naar de bioscoop ga moet ik wel eens vechten tegen de slaap, maar bij de klassiekers van Scorsese is indommelen onmogelijk. In Casino is het samenspel van Robert De Niro en Joe Pesci, evenals in Raging Bull en Goodfellas, fantastisch. Daarnaast neemt de voice-over van Pesci en De Niro je de hele film mee – het is alsof je voorgelezen wordt. Maar het beste is dat er in Casino ontzettend veel dingen te ontdekken zijn, waardoor je de film eindeloos kan blijven zien. (Lon van den Berg)

The Departed (2006)

The Departed was voor mij het holy-shit-moment als het aankomt op Scorsese en al zijn films. Van Jack Nicholsons briljante rol als Ierse maffiabaas Frank Costello tot het bloedstollende kat- en muisspel tussen DiCaprio en Damon en natuurlijk het verrassende einde. De film is, naast Goodfellas, het perfecte voorbeeld van waarom Scorsese een meesterregisseur is: door de ultieme combinatie van muziek, editing en cast. De film is trouwens een remake van de film Internal Affairs (2002) van Wai-King Lau, volgens velen de superieure versie van de twee. Maar doe mij maar The Departed (yeah, I said it). (Aramis Gonzalez)

Italianamerican (1974)

In Italianamerican filmt en interviewt Marty zijn schatten van ouders in hun flat in Little Italy, over zijn moeders bekende pasta meatballs, immigratie, de Italiaanse onderklasse in New York en familieverhoudingen. Het expliciete proces van film maken in deze documentaire laat de onderlinge verhoudingen (en vooral de rol van Marty’s mama) in het gezin op een hilarische en vooral oprechte manier zien. Een ode aan de Italiaanse familie, die in bijna al zijn films terugkomt. Zo is het huwelijk op het dak in Raging Bull gebaseerd op dat van zijn ouders, komen veel van zijn personages uit de Italiaanse onderklasse, is de setting van veel films Little Italy en spelen zijn ouders rollen in onder andere Goodfellas, The King of Comedy en Casino. (Tess Vermeer)
Italianamerican is te zien als onderdeel van Martin Scorsese: The Exhibition.

The King of Comedy (1983)

Deze film liet me achter met dubbele gevoelens. Robert Pupkin, gespeeld door Robert De Niro, heeft een optreden in de comedyshow van Jerry Langford als droom, en heeft daar alles voor over. Zijn droom en gedrevenheid vond ik schitterend: ik zou graag een dagje in zijn fantasiewereld willen leven. Maar helaas word je met de harde werkelijkheid geconfronteerd. De constante afwijzing en teleurstelling gaf een tragisch gevoel, zeker omdat Robert zijn droom niet loslaat. Die volledige overgave brengt De Niro prachtig over. In The King of Comedy speelt hij op een manier die ik nog niet eerder van hem had gezien. (Madé van Krimpen)