Skip to content

Een Verbale Masturbatie in Romantisch Decor

Woody Allens Irrational Man gaat 20 augustus in première in Eye. Twee van onze EXPOSED gastschrijvers mochten al naar de voorpremière. Zowi Vermeire verkent de romantische esthetiek, verbale masturbatie, en het ‘ageism’ debat.

Door Zowi Vermeire23 juli 2015

Woeste zee, mooie natuur, groen gras, grappige voice-overs, zachte kleuren en filosofische quotes, dat is de nieuwe film van Woody Allen. Irrational Man gaat over professor Abe gespeeld door Joaquin Phoenix in zijn absurde zoektocht naar de zin van het leven. Door de ogen van Jill (Emma Stone) volgen we Abe in zijn transformatie van een depressieve, drinkende pessimist naar een op hol geslagen optimist.

Door de film heen zijn hij en Jill voornamelijk romantici: op zoek naar henzelf, geleidt door hun emoties en fantasie. Het is dan ook logisch dat Abe wordt geïntroduceerd als een professor die zwelgt in melancholie en zijn emoties wegdrinkt: de verloren romanticus. Het is mooi hoe Irrational Man stilistisch op de romantische filosofie inspeelt. Vele scenes spelen zich af in de natuur, of op de rotsen. Dit roept een relatie op met de esthetiek van de romantiek waarin vaak een enkel figuur in een enorm landschap wordt afgebeeld.

Deze stilistische keuzes reflecteren de filosofische gedachtes van de hoofdfiguren in de film, waardoor verhaal en stijl van de film in elkaar overlopen. Jammer genoeg blijven de vele filosofische quotes in de film, zoals Abe over filosofie zegt, bij “verbale masturbatie”. Ik had het interessanter gevonden als Irrational Man niet simpelweg met quotes spuide maar de filosofische theorieën die daar achter schuilden meer betekenis zou geven.

“Jammer genoeg blijven de vele filosofische quotes in de film, zoals Abe over filosofie zegt, bij “verbale masturbatie”

Zowi Vermeire

Graag wil ik nog even een stap van de film afzetten en uitwijzen dat deze film wel naadloos aansluit bij een actuele discussie in Hollywood: het ‘ageism’ debat. Deze discussie gaat over de Hollywood traditie waarin er vaak jonge actrices gecast worden om de geliefde te spelen van een vaak veel oudere acteur. Zo werd actrice Maggie Gyllenhaal, 37 jaar oud, afgewezen voor een rol als geliefde van een man van 55 omdat ze te oud zou zijn. In Woody Allens Magic in the Moonlight (2014) was er al een groot leeftijdsverschil tussen Emma Stone (1988) en Colin Firth (1960), en nu is dit leeftijdsverschil er opnieuw tussen Emma Stone en ditmaal Joaquin Phoenix (1974). Dit leidt er toe dat actrices zodra ze ouder worden uit veel minder rollen kunnen kiezen dan mannen. Bovendien is het positief uitbeelden van een relatie tussen studente en professor misschien ook niet het beste voorbeeld vanwege de scheve machtsverhouding die daar bij komt kijken (zie ook het recente theaterschool schandaal).

Nu even terug naar de film, hoewel Irrational Man soms wat last heeft van verbale masturbatie op het gebied van filosofische quotes, leent deze film zich wel perfect als een zomerfilm: gemakkelijk om te volgen met een goede dosis humor. Daarmee past Irrational Man bij het rijtje films dat Woody Allen al gemaakt heeft, waarbij het vooral niet te complex moet worden. Tijdens de opening van het filmprogramma De Komedies van Woody Allen waar Irrational Man voor het eerst getoond werd, moest de zaal ook menigmaal hardop lachen en dat werkt aanstekelijk. Een fijne wegkijker dus voor in de zomer!

Het zomerfilmprogramma De komedies van Woody Allen draait vanaf 9 juli tot en met 9 september in Eye.

Tags

Exposed