Hoe gaat het met je?
Goed! Druk. Maar dat betekent dat het heel goed gaat. Ik ben heel blij. Ook een beetje moe want ik was gister bij de koningin.
Er gebeurt veel in Noord, heel veel. En wij als nieuwkomers in Noord willen natuurlijk weten wát er allemaal gebeurt. Dus doen we graag een kopje koffie met onze creatieve buren. De eerste is Hedwig Heinsman. Samen met Hans Vermeulen en Martine de Wit is zij het brein achter DUS Architects. Een bureau dat al vele toffe projecten op haar naam heeft staan; zelfs Obama maakte wat tijd vrij voor de 3D Print Canal House.
Door Pam Roos06 juni 2014
Goed! Druk. Maar dat betekent dat het heel goed gaat. Ik ben heel blij. Ook een beetje moe want ik was gister bij de koningin.
Er was een symposium over de toekomst van de stad, de stad in de 21st eeuw, en daar waren 100 mensen voor uitgenodigd en ook het koninklijk paar, super leuk. Dus naast deadlines ook dit soort fantastische dingen.
Dat is lastig want je bent eigenlijk altijd het meest trots op dat wat je nog moet maken. Of op dingen die heel oud zijn omdat je er dan eindelijk van kan genieten. Wat dat betreft ben ik wel heel trots op ons allereerste project. Dat is een loungeruimte gemaakt van fietsbinnenbanden. Dat was in 2001, ik was toen 21. Ik, Hans en Martine, mijn huidige businesspartners, beseften nadat we iets ontworpen hadden dat het zo tof was dat we het eigenlijk ook gewoon moesten gaan maken. En op dat moment wisten we het nog niet maar dat was het begin van ons bureau.
Ja, dat is grappig maar daarbij zitten we nog middenin het proces. Dus ik ben trots op wat we hiermee al bereikt hebben maar ik ben vooral ook nog heel erg enthousiast en nieuwsgierig naar wat er nog meer mogelijk blijkt.
Wat ik zelf één van de tofste onderzoeksthema’s bij het 3D printen vind is het idee van downloads. Misschien krijgen we in de toekomst wel een soort Spotify van Architecture. Op deze manier maak je architectuur opeens toegankelijk voor een heel groot publiek en dan kun je het ook echt gaan customizen. Dat zie ik in de toekomst wel gebeuren en dat brengt ook weer een interessante discussie op gang want wat wordt dan de rol van de architect? Dat weet ik ook niet maar daar kom je alleen maar achter door het te doen.
Daarnaast zie ik ook dat het idee van tijd in de architectuur een beetje vervaagt. Dus dat er een combinatie van tijdelijke en permanente architectuur ontstaat. Zo zou je bijvoorbeeld een festivaltent van biologisch afbreekbaar materiaal kunnen printen waarbij die tent na een paar goede regenbuien gewoon in de grond verdwijnt en dan print je weer wat anders. Op die manier wordt de stad veel dynamischer en kun je er mee spelen.
Dat is lastig, want ik ben echt een nitwit. Ik heb nog steeds IT niet gezien bijvoorbeeld. Ik wordt ook altijd uitgelachen door vrienden. Maar goed, nu ik er zo over nadenk zou ik wel Spiderman willen zijn. Meer vanuit het idee dat je dus op een hele andere manier de stad ziet en van bovenaf door de stad kan slingeren en je overal aan vast kan kleven. Dat lijkt me echt fantastisch.
Jeetje, wat een vraag voor de dinsdagochtend. Ik wil het eigenlijk niet te veel over mijn werk hebben, ik ben echt een beetje een neuroot maar ik vind mijn werk gewoon heel leuk. Ik heb altijd de behoefte om te bouwen. Ik zie ook nog overal plekken in de stad om iets te doen. De stad is wat mij betreft ook helemaal niet vol. Als kind was ik daar ook altijd mee bezig. Ik was niet met poppen aan het spelen maar dan was ik wel het hele decor aan het bouwen, dus hele landschappen met watervallen en alles.
Ten eerste vind ik het echt fantastisch in Amsterdam. Het is echt een soort mini metropool. Ik geloof dat de stad heel goed gedijt bij nieuwe initiatieven dus wat mij betreft mag de regelgeving wel wat soepeler. Zo vind ik die 24uurs regeling heel goed en dat mag van mij nog wel wat meer. Meer vrijheden in de stad.
Er is een kunstenaar die nu iets heel stoers gaat doen. Wouter Klein Velderman gaat in samenwerking met Krisztina de Chȃtel een voorstelling maken wat een combinatie is van dans, beeldende kunst en stratenmakers. Wat ik er heel tof aan vind is dat ze de grenzen van hun eigen vakgebied opzoeken en daar echt iets nieuws uit proberen te laten ontstaan. De première is 28 juni in de Westergasfabriek en dan gaat het naar het Gemeentemuseum in Den Haag en dan naar de Vleeshal.. Dus dat is ook echt iets wat je deze zomer moet gaan zien.
ÚT (spreek je uit als OET).
Als je film kijkt met iemand dan communiceer je verder eigenlijk niet dus dan ga ik toch gewoon voor mijn goede vriendin Rinke. Zij kijkt graag films, en ik veel te weinig. Ik word er ontzettend blij van als ik met haar naar de film ga maar dat doe ik dus echt nooit.
Dus bij dezen Rinke, de uitnodiging staat. En als het even kan moet het The Godfather worden want jawel, die heeft ze ook nog niet gezien.
Dat is wel heel leuk want dat hebben we zelf ontworpen, het zijn de kopjes waar we nu onze koffie uit drinken. Die zijn van Iittala, dat is een Fins merk en daar heb ik wel een bijzondere band mee omdat ik zelf in Finland heb gewoond. Ik zat daar toen soms alleen en dan miste ik Amsterdam. Maar ik had een heel mooi kopje, mijn kopje. Het was ook dit kopje, alleen met hartjes. En dat is misschien stom maar daar werd ik heel blij van. Dat gaf mij een soort van houvast. En nu staan ze overal en is het ook echt de DUS mok geworden, dus dat is wel echt mijn favoriete object.