Skip to content

Kort verhaal | Er gebeurde uiteindelijk niets

Lijst die hij toen maakte van mogelijke redenen waarom zijn vader was verdwenen.

Door Fien Veldman02 juni 2016

– Hij is helaas ontvoerd door aliens, maar zal binnenkort ontsnappen om met een zelfgebouwd ruimteschip terug te keren naar de aarde
– Hij zeilt de wereld over en zal een bestseller schrijven over al zijn avonturen wanneer hij terugkomt
– Hij is op safari in Afrika om ervoor te zorgen dat jagers geen wilde dieren (zebra’s, olifanten etc.) meer afschieten [hier had hij een tekening van een zebra bij gemaakt]
– Hij werkt als dokter bij Artsen Zonder Grenzen in een land ver weg om kinderen beter te maken– Hij bouwt een huis voor de familie aan het strand op een afgelegen eiland, waar hij visser is

Eli zag voor zich hoe zijn vader zou terugkeren: dat hij dan uit een oude Land Rover zou stappen vol zand en modder, sporen van een avontuurlijk leven. Dat hij onmiddellijk zou vragen naar zijn zoon (Waar was Eli?! Hij had jaren naar dit moment uitgekeken! Hij had allerlei cadeaus!), dat hij een linnen pak droeg met een hoed, dat hij een hond had om hem gezelschap te houden.

Dat ze samen in de brandende zon door een weids steppelandschap zouden rijden in die pick-up, lange wegen in lege landschappen waar af en toe een tankstation stond en verder niets. Dat zijn vader hem spannende verhalen zou vertellen over waar hij was geweest. Hoe de opgravingen van het Azteekse tempels waren verlopen, waar hij als belangrijkste archeoloog de leiding had gehad, of hoe hij zijn tocht als verstekeling op een vrachtschip langs de Bermudadriehoek had overleefd. Dat soort dingen. Dat ze af en toe een stad in zouden gaan, dat zijn vader dan op de stoep aan de andere kant van de weg zou lopen, maar precies zoals hijzelf. Gespiegeld.

Toen hij echt weer terugkwam had Eli zich al een tijdje afgevraagd of hij het eigenlijk wel wilde weten. Hij was te oud om zich nog te kunnen verliezen in zijn lijst, waarvan hij nog meer dan eerder de wanhoop doorheen zag schemeren. Toen hij echt weer terugkwam zat hij heel stil op de achterbank, alsof hij helemaal niet uit hoefde te leggen waar hij was geweest.

Hij zat daar, bijna bewegingloos, uit het raam te staren. Ze reden langs steppelandschappen, maar heel anders dan hoe Eli het zich had voorgesteld. De zon was te heet, het landschap te droog, de verhalen afwezig. Telkens als het leek alsof hij iets ging zeggen, zijn keel schraapte bijvoorbeeld, wachtte Eli af wat er zou gaan komen. Er gebeurde dan uiteindelijk niets.

Fien Veldman (1990) is literatuurwetenschapper, journalist en schrijft fictie. Ze is oprichter van De Bonte Avond, een internetpodium voor schrijvers en makers.

Tags

Exposed