Skip to content

Maak kennis met de kunstenaars van Celluloid

Mocht het je ontgaan zijn, vrijdag opent de nieuwe tentoonstelling in Eye: Celluloid. Waar de filmwereld dit gelijknamige wondermateriaal al lang geleden links heeft laten liggen (hallo digitalisering), is dit hét spul waar het in deze groepstentoonstelling om draait. Alle kunstenaars in deze tentoonstelling gebruiken 16 of 35 mm analoog filmmateriaal en benadrukken daarmee de kracht –of juist het falen- van het geprojecteerde beeld.
Maak kennis met de vier kunstenaars(duo’s) uit deze groepstentoonstelling.

Door Femke Pijls15 september 2016

João Maria Gusmão + Pedro Paiva, Glossolalia (‘Good Morning’), 2014 16mm film, colour, no sound, about 7’10’’ Produced by Fondazione HangarBic

Tacita Dean

De Britse visuele kunstenaar Tacita Dean werkt voornamelijk met film, en eert in haar werken het oorspronkelijke analoge filmmateriaal. Voor haar installatie FILM (2011) -hoe toepasselijk- rukt ze celluloid volledig uit zijn verband door het te vergroten naar een metershoog werk. FILM is een elf minuten durende filminstallatie en een ode aan de analoge film. Het werk was oorspronkelijk gemaakt voor Tate Modern Londen en maakt nu voor het eerst de overtocht naar het vasteland van Europa, een soort Brexit maar dan anders.

Tacita Dean, FILM, 2011. Installation view, Tate Modern, London Photo’s by Marcus Leith & Andrew Dunkley Courtesy of the artist, Marian Goodman Gallery, New York/Paris and Frith Street Gallery, London

FILM is op zo’n manier gemaakt dat je je bewust wordt van het materiaal film zelf en tegelijkertijd op kunt gaan in het werk. Dit gebeurt bijvoorbeeld door het reusachtige verticale formaat van het werk dat helemaal tot aan het plafond rijkt en je ineens heel klein laat voelen. Verder is er helemaal geen sprake van post-productie in dit werk, wat best bijzonder is in het digitale tijdperk waarin we nu leven. Misschien wel het allermooiste en meest kenmerkende van Tacita Dean’s werk zijn de overbelicht sprocket gaatjes aan de zijkanten van het werk, die nog eens extra de nadruk leggen op het medium film.

Rosa Barba

Rosa Barba is een geboren Italiaanse en getogen Berlijnse visuele kunstenaar. Met de nadruk op het materiaal celluloid creëert zij filminstallaties en sculpturen. In deze filminstallaties en sculpturen onderzoekt Rosa Barba de mogelijkheden en kracht van het filmmateriaal celluloid. In haar werken lukt het haar om film steeds weer opnieuw uit te vinden, hét bewijs dat analoge film net zo vernieuwd kan zijn als digitale film. In de tentoonstelling Celluloid zijn drie werken van Barba te zien.

Rosa Barba, Western Round Table, 2007. Installatiefoto LUX, Londen, 2009 © Rosa Barba

Dat filminstallaties ook mysterieus kunnen zijn bewijs Barba in Western Round Table (2007). Dit is een filminstallatie die bestaat uit twee projectoren die dicht tegenover elkaar staan en waarvan beide lenzen naar boven wijzen. Hierdoor ontstaan er schaduwen op de muur die instant een mysterieuze sfeer creëren waardoor het lijkt alsof je getuige bent van een geheime ontmoeting. Ook heeft elke projector een eigen soundtrack, hierdoor lijkt het alsof de projectoren met elkaar in gesprek zijn.

Rosa Barba, Bending to Earth, 2015. 35mm film, color, optical sound; 15 min. Film still © Rosa Barba

Bending to Earth (2015) is een 35 mm film waarin je luchtbeelden ziet. In eerste instantie denk je misschien aan een nogal depri toekomstbeeld, maar blijken dit opslagplaatsen te zijn voor radioactief afval. Klinkt verwarrend en laat dat nou precies de bedoeling zijn van deze filminstallatie.

Sandra Gibson & Luis Recoder

Het kunstenaarsduo Sandra Gibson & Luis Recoder uit Brooklyn werken al sinds 2000 samen. In hun performances en installaties komt één ding telkens terug: het tot leven brengen van de magie van het materiaal celluloid. In Eye is het werk Light Spill (2005) te zien dat eindeloze stroken film ‘spuugt’ op de vloer, waardoor er een berg van celluloid ontstaat die elke keer weer een beetje groter en groter wordt. Gibson & Recoder benadrukken hiermee het falen van projecteren en hoe nutteloos film kan zijn. Behoorlijk controversieel voor een tentoonstelling in het filmmuseum.

Sandra Gibson & Luis Recoder, Light Spill. 16mm film projector, 16mm film, screen; dimensions variable; 2005. Borderline Behaviour: Drawn Towards Animation, 2007, TENT, Rotterdam, The Netherlands. Curated by Edwin Carels. Photo: Roel Meelkop

João Maria Gusmão & Pedro Paiva

Het Portugese kunstenaarsduo João Maria Gusmão & Pedro Paiva werken al sinds 2001 samen. In de afgelopen vijftien jaar hebben zij onder meer objecten, installaties, foto’s en korte 16mm films gemaakt. Hun werk bevraagt altijd de ervaring van de waarheid, waarbij ze het idee van een beeld afwijzen. Hoe ze dit doen? Bekijk het zelf in de tentoonstelling, daar is namelijk het werk Glossolalia (Good Morning) te zien met enorm indrukwekkende levensgrote papegaaien op 16mm kleurenfilm.

João Maria Gusmão + Pedro Paiva, Glossolalia (‘Good Morning’), 2014 16mm film, colour, no sound, about 7’10’’ Produced by Fondazione HangarBic

Tags

Exposed