Hoe gaat het met je?
Ja het gaat goed en het wordt vandaag 27 graden, dus dan gaat het natuurlijk nog beter. Ik neem vanmiddag dan ook lekker vrij en ik ga naar strand, want dat kan als zzp’er!
Marjolein van der Wal is eigenaar van Mar-vellous en verbonden aan het kunstenaars collectief Les Avant Nu. Ze ontwerpt Wearable Art & Design, geeft en leidt performances en maakt textielinstallaties. Tijdens Het Nieuwe Vlees, verscheen ze met haar crew in vleeskleurige pakken waarbij het lichaam buitenproportionele vormen aanneemt. En ja deze wandelende sculpturen riepen wel wat vragen op naar de maker van deze pakken. EXPOSED sprak met Marjolein in de ochtend van de eerste echte zomerdag in haar studio in het gloednieuwe Volkshotel. Bij binnenkomst vallen alle puzzelstukjes van haar waanzinnige kostuums vraag na vraag steeds meer op zijn plek.
Door Lisa Smith08 juli 2014
Ja het gaat goed en het wordt vandaag 27 graden, dus dan gaat het natuurlijk nog beter. Ik neem vanmiddag dan ook lekker vrij en ik ga naar strand, want dat kan als zzp’er!
Onder de noemer Mar-vellous maak ik Wearable Art en met de objecten die ik maak, geef ik performances die bewegen tussen het grensgebied van kunst en mode.In mijn werk neem ik het lichaam graag als uitgangspunt. Het lichaam boeit me. Je kunt een andere betekenis geven aan een object als het wordt gedragen door een lichaam.Daarnaast geef ik ook les, aan de opleiding Art & Design, de vooropleiding van de kunstacademie. Ik geef workshops in textiel, materiaal en ik begeleid studenten naar hun eindexamenexposities. Ik maak ze bekend met autonoom werken.
Ja, mijn werk is zeker autonoom. Mijn aanpak is vaak ook intuïtief. Ik werk meestal vanuit de materialen, die ga ik vormgeven en in het proces veranderen die vormen. Mijn werk blijft altijd groeien en ontwikkelen. De rode draad kan veranderen.
Ik heb met een kostuumontwerp een prijs gewonnen bij de World Wearable Art. Dat was echt te gek. Het geeft me erkenning voor mijn werk en het vertrouwen om verder te bouwen. De award heb ik gekregen voor Hide in my Boneshadow. Zij hebben het aangekocht, dus het staat nu in een museum voor World Wearable Art. Daar ben ik wel trots op ja. Wat ook leuk is, is dat het project Inside Out daaruit is voortgekomen en daar zit ik nu heel lekker in. Inside Out blijft evolueren. Mijn werk is opgebouwd uit organische vormen die als een soort puzzelstukjes in elkaar passen maar je kunt het ook uit elkaar trekken. Daarmee heeft een project meerdere gezichten.
Films zoals Avatar en de Matrix zijn inspirerend voor mijn werk. Ik vind die fictieve werelden heel boeiend en fascinerend, met name hoe de kostuums en de settings daaraan bijdragen. Daarom zou ik best wel de tegenspeelster van Kenau Reeves willen zijn.
Dat ik van tevoren niet weet hoe het resultaat wordt. Niemand kan natuurlijk in mijn hoofd kijken. Ik denk in 3D, maar als ik mijn ideeën uitwerk, dan teken ik in 2D en als ik het ga uitvoeren, dan schakel ik weer om naar 3D. Wat ik in gedachten bedenk, is vaak niet hoe het uitpakt. In de realiteit loop je ineens tegen een moeilijke verbinding aan en dan moet je je plannen aanpassen. Net als in dromen is alles mogelijk, maar in de uitvoering loop je toch ook tegen beperkingen aan. Maar dat is natuurlijk ook de uitdaging.
Een openbare ruimte waar mijn werk in contact komt met alle lagen van de samenleving. Mijn ultieme podium is toegankelijk; een plek waar veel mensen komen, die het niet verwachten. Denk aan de buitenlucht of een metrostation. In galeries of op festivals bereik je altijd maar een select groepje en dat vind ik jammer.
Ik heb bijvoorbeeld net schoenen gemaakt. Ik heb het materiaal verbrand waardoor houtstructuren omhoog komen. Je kunt er niet op lopen, maar ik wil dit wel exposeren. Eigenlijk wil ik ze aan Lady Gaga slijten.
Vervreemding en verassing zijn twee woorden die ik gebruik. Ik wil mensen prikkelen en anders doen laten kijken naar de normaalste zaak van de wereld. Ik stel mezelf altijd de vraag wat schoonheid is en daarna ga ik puzzelen met het zogenaamde schoonheidsideaal. Ik benadruk vetbubbels, leg accenten op de billen of ik maak een taille heel breed. Ik werk ook veel met maskers, omdat mensen meerdere gezichten hebben.
Ik gebruik vormen die vaker terugkomen in mijn ontwerpen. De fallus bijvoorbeeld, (een penisachtige vorm) die ik maak in allerlei variaties. Dit is een vorm die op veel manieren terugkomt in mijn werk. Ik maak er puzzelstukjes van, die je in elkaar kunt puzzelen.