Those Who Feel the Fire Burning biedt een kijkje in het leven van verschillende vluchtelingen die de oversteek met de boot naar Europa hebben overleefd. Een pittig portret, hoe heb je zo dicht bij deze mensen kunnen komen?
Het heeft vooral heel veel tijd gekost. Het idee was altijd dat ik pas zou gaan filmen als er wederzijds vertrouwen was. Dus ik heb veel tijd geïnvesteerd om de mensen te leren kennen en hen aan mij te laten wennen. Zo heb ik een band en ook vaak een vriendschap opgebouwd. Bijna nooit heb ik meteen de camera gepakt, behalve in Lampedusa, waardoor ik ook in conflict kwam met mezelf. Ik heb daar wel geprobeerd om mensen te vragen of ik ze mocht filmen, maar ze waren meestal in tranen. Ik werd ook weggeduwd door mensen die niet gefilmd wilden worden. Stel je voor dat je jouw moeder of broer verliest en je ziet hoe de grafkist wordt verscheept op een militair schip en er dan zestig journalisten komen kijken hoe je je voelt. Ik heb geprobeerd juist deze mediacircus te laten zien.
De vluchtelingen waren over het algemeen vrij sceptisch over de media – wat ik goed begrijp. Ze weten dat ze gemanipuleerd kunnen worden en dat veel journalisten een quote komen halen en vervolgens niets meer kunnen doen. Ik wilde die mensen het gevoel geven dat ik niet kwam uit eigenbelang.