Detroit Swindle reist van club naar club, de hele wereld over. Lars Dales, een van de mannen achter dit DJ duo vond de tijd om een shotje te doen met EXPOSED. Hij deelt met ons zijn favoriete film en vertelt welke scènes hem een ‘onderbuikgevoel’ bezorgen, en welke verdrietig en hilarisch tegelijk zijn.
Door Lih-Lan Wong11 augustus 2015
Mijn favoriete film is toch wel de Fifth Element (1997) van Luc Besson. Hoewel… Eternal Sunshine Of The Spotless Mind (2004) komt wel heel dicht in de buurt, maar aan de Fifth Element heb ik veel meer herinneringen.
Deze film is op zo veel niveaus goed gemaakt. De regie, de voor die tijd mooie CGI. Voor de lezers die het niet kennen CGI is de afkorting voor computer-generated imagery, aldus computer graphics / animatie. Maar ook de kostuums, ontworpen door de Franse modeontwerper Jean-Paul Gaultier, de muziek en specifiek Alech Taadi van Cheb Khaled, de cast (o.a. Bruce Willis, Gary Oldman), alles klopt gewoon. Ook is het een genre wat jarenlang was uitgestorven tot voor kort, met de Guardians Of The Galaxy (2014); een sci-fi actie-komedie! Al heeft The Fifth Element wel echt een duidelijke camp-waarde die Guardians niet heeft.
Als los fragment moet ik dan toch gaan voor een fragment uit mijn nummer twee: Eternal Sunshine Of The Spotless Mind (2004). Het moment dat Joel (Jim Carrey) voor Clementine (Kate Winslet) uit schaamte, bepaalde herinneringen probeert te verbergen. Hij zit onder de tafel bij zijn moeder in de keuken en krijgt geen aandacht. Een ontzettend tof fragment! Waarom dan precies? In dit fragment wisselt de sfeer steeds tussen de opwinding en schaamte – enerzijds het feit dat het hem lukt om Clementine mee te nemen in deze herinnering, en anderzijds het feit dat hij zich als kind schaamt dat zijn moeder hem niet opmerkt. Hilarisch en erg verdrietig tegelijk.
Heel eerlijk: ik ben niet de grootste Woody Allen liefhebber, vooral omdat ik (voordat ik van zijn films afwist) hoorde over zijn dubieuze verleden met zijn dochter of stiefdochter, in ieder geval related. Dat gevoel heb ik nooit echt meer kunnen loslaten wanneer ik zijn films keek. Hoewel ik er stiekem toch een paar gezien heb, hoor.
De film die mij het meest is bijgebleven is You’ll Meet A Tall And Dark Stranger (2010). De lust van Roy (Josh Brolin) voor zijn prachtige buurvrouw (Freida Pinto) is heel mooi weergegeven. Ook de list met het zogenaamd door hem geschreven boek is zo goed uitgewerkt. Je krijgt als kijken echt dat nare ‘onderbuikgevoel’ wanneer Roy zijn droom in duigen ziet vallen nadat hij hoort dat zijn vriend, de werkelijke auteur van het boek, blijkt te ontwaken uit zijn coma…
