Vijf anti-oorlogsfilms die de verwoesting en kracht van de mens in oorlog laten zien
In de aanloop naar 4 mei, opdat we niet vergeten, vijf anti-oorlogsfilms die de verwoesting en kracht van de mens in oorlog laten zien. Vol lelijkheid, pijn en gruwel, maar ook hoop en veerkracht.
Door Exposed redactie03 mei 2018
Lacombe, Lucien (1974) – Louis Malle
Prachtige periodefilm waarin wordt laten zien hoe een gewone Franse dorpsjongen kon collaboreren met de Duitsers. Over verleiding, wetteloosheid en het puberbrein.
The Pianist (2002) – Roman Polanski
Roman Polanski’s late meesterwerk over de joodse pianist Szpilman. In een verwoest Warschau probeert de getalenteerde jongeman te overleven. Melancholisch, verwoestend, onvergetelijk.
Waltz with Bashir (2008) – Ari Folman
Prachtig geanimeerd docu-drama waarin oud-soldaten over hun herinneringen aan de Libanese oorlog in 1982 vertellen. Eigenzinnig getekend, met dromen en herinneringen, historische schetsen en biografische noten.
Come and See (1985) – Elem Klimov
Grimmige oorlogservaringen van een 13-jarig kind dat zich in Wit-Rusland in de bossen bij het Verzet aansluit. Eén van de beste oorlogsfilms ooit gemaakt.
Hiroshima, Mon Amour (1959) – Alain Resnais
Anti-oorlogsdrama en liefdesfilm in één. Nouvelle-Vague-film, doorschoten met historische beelden, vertelt het verhaal van een liefde tussen een Japanner en een Française. Kunnen ze na alle oorlogsgruwelen nog liefhebben?