Eye presenteert deze zomer een overzicht van het werk van de succesvolste regisseur aller tijden: Steven Spielberg. Welke film mag je niet missen? Vijf tips (en één tegenvaller) van het EXPOSED-team.
Door Exposed redactie30 juli 2016
Martin van der Heide: “De familiefilms van Steven Spielberg, wie is er niet mee groot geworden? Ik dus. E.T. en Jurassic Park zag ik pas een paar jaar geleden, omdat mijn ouders me in mijn jeugd liever naar Villa Achterwerk en alle negentien seizoenen van Bassie & Adriaan lieten kijken. Mijn kennis van buitenaards leven was zodoende beperkt, maar ik wist mooi wel hoe je ’goeiedag’ in het Spaans moet zeggen.
Deze week viel ik alsnog voor Spielberg, toen ik Close Encounters of the Third Kind op het witte doek zag. Een sciencefiction met echte jaren ’70 CGI, jaren ’70 acteerwerk en natuurlijk jaren ’70 filmmuziek van John Williams. Ik leerde het volgende: mocht je ooit onverhoopt een vliegende schotel tegen het lijf lopen, pak dan snel een synthesizer en speel een motiefje in F-majeur.”
Anna Meijer: “Mijn lievelings Spielberg-film is Jaws (1975). De muziek zal ik nooit zal vergeten, en er is één specifieke scène waarbij ik de montage fantastisch vind: de police chief zit in zijn jaren ’70 strandstoeltje in het zand en Jaws slaat toe; hij heeft een klein jongetje te pakken. De spanning stijgt en dit moment wordt extra dik aangezet met een close-up van de chief waarbij er zowel wordt ingezoomd als uitgezoomd; het vertigo effect (zie 02:01 in het filmpje).”
Dicky Jansen: “Ik was een jaar of 6. Het was zaterdagavond, ik zat samen met mijn ouders en zusje in een bloemetjespyjama en een bakje wokkels op de bank. Videoband in de recorder en daar gingen we. Mijn eerste ervaring met Spielberg en dus ook E.T.
Ik zat er helemaal in. Een gek, verlegen ruimtewezen dat met zijn bruinrode slungelige gewaarwording op bezoek komt in een harde Amerikaanse mensenwereld. De vriendschap tussen E.T. en het jongetje Elliot wordt zo mooi weergegeven. Ik kon mijzelf helemaal verplaatsen in het jongetje Elliot. Ik zal de bruine vriend met bolle ogen ook met man en macht beschermen als dit zou moeten. Ik moest hard lachen om de scène waar E.T. vermomd is als meisje. Dan heeft hij een gekke blonde meisjespruik op zijn koppie.
Tijdens het einde van de film waarin E.T. bijna het loodje legt begonnen mijn kindertranen te rollen. Toen de film op z’n eind was bleef ik nog even doorbrullen. Het leek allemaal zo echt! Er zaten ook nog wat wokkels in mijn bakje. Geen tijd om te eten.”
Femke Pijls: “Deze door Spielberg geproduceerde film vertelt het exotische, en behoorlijk ver-van-mijn-bed verhaal van een meisje, Chiyo, uit Japan dat door haar familie verkocht wordt om geisha te worden. Chiyo blijkt getalenteerd en wordt één van de meest succesvolle geisha’s aller tijden. Deze film is me bijgebleven omdat ik toen ik de film voor het eerst zag ongeveer even oud was als Chiyo en me niet kon indenken hoe het zou zijn om in haar schoenen te staan. De film zit cinematografisch prachtig in elkaar met mooie donkere kleuren en spannende shots die het verhaal perfect ondersteunen.”
Jonas Kooyman: “Steven Spielberg maakte de bekendste Holocaustfilm ooit: Schindler’s List. Wat minder mensen weten is dat hij in 1994 de USC Shoah Foundation oprichtte. Een gigantisch project om de getuigenissen van Holocaust-overlevenden op video vast te leggen. Inmiddels zijn er 53.000 video’s gemaakt, waar ook Nederlanders hun verhaal doet. Zonder muziek, zonder effecten: pure oral history. Een boeiend en relevant project, nu de generatie overlevenden uitsterft.
Esther Elligens: “De Spielberg-film die er voor mij tussenuit springt is Bridge of Spies. Dit helaas niet op de juiste redenen. Ik vond de film, ondanks het script door de gebroeders Coen, opvallend slecht. Tom Hanks als advocaat is te lief en saai, de Amerikanen te goed, de Russen te slecht en het plot voorspelbaar. Oké, op de bank met familie op kerstavond zie ik deze sentimentele film nog enigszins geslaagd zijn, maar geef mij maar Spielberg’s haaien en dinosaurussen.
