Skip to content

Wat is het geheim van Robby Müllers camera?

Ik zit naast een man en een jong meisje in de trein. Ik dein mee op het ritme van de rails. Buiten raast het landschap voorbij. Vervolgens vlieg ik door de lucht en zie ik de trein van boven. Het meisje en de man hangen uit het raam, genietend van de wind en de ruimte om hen heen. Ik zoom uit en het omliggende landschap van velden wordt steeds meer zichtbaar.

Door Juul Willems18 juni 2016

Zo ziet het eerst geschoten helikoptershot van Robby Müller eruit. In Alice in den Städten (1974) wijdt hij zich voor het eerst aan dit kunststuk. Het shot moet in één keer goed, want de trein met acteurs dendert door. Met de camera in z’n hand filmt Müller vanuit de helikopter.

Hetzelfde jonge meisje en dezelfde man zitten naast me in een monorail. Vanuit de achterkant van de wagon zie ik de plekken in de stad die ze achter zich laten. Opnieuw gaat de omgeving aan me voorbij, nu in een langzamer tempo. Ik zie vanuit de lucht een stadje liggen. Ik cirkel erboven en kom steeds lager te vliegen, totdat ik uiteindelijk neerdaal op een plein. Alsof ik vanuit een drone de omgeving inspecteer voordat ik op de plaats van bestemming aankom. Ik wandel mee met verschillende personages die tussen de heuvels langs een meer lopen. Stap voor stap. Afgeleid door de omgeving kan ik me niet goed op hun gesprekken concentreren.

Müller houdt van ruimte tijdens het filmen, zo laten deze scènes uit Alice in den Städten (1974) en Falsche Bewegung (1975) mij zien. Hij heeft oog voor de acteurs, maar ook voor hun omgeving. Daarbij is tempo en beweging essentieel. Müller filmt graag vanuit bewegende voertuigen wat zijn beelden dynamisch maakt. Inmiddels kennen we allemaal het shot waarbij je door de voorruit van een rijdende auto de straat op kijkt. Typisch Müller.
Maar dan zet Müller me in Die linkshändige Frau (1978) op het verkeerde been.

Ik bevind me op het perron van een klein station. Een trein vertrekt en rijdt langzaam van me weg. Maar waarom beweegt ik niet mee? Het gehele shot blijf ik op het station, zonder een krimp te geven.

Peter Handke / Die linkshändige Frau trailer

In deze film zijn de kaders scherp gekozen. Buiten deze kaders is er niks te zien. In plaats van in de bewegende trein, bevind ik me nu op het station. In elk shot staat de camera stil, op een vast punt, wat zorgt voor een statische en wat gekunstelde sfeer. Maar… er is een verklaring: een vrouw besluit haar man te verlaten en haar leven staat stil.

Voor mij is Müller niet alleen de meester van het licht. Hij is zeker ook de meester van het ritme. Wanneer personages wandelen, wandel ik mee. Wanneer ze in een trein zitten, dender ik mee. Wanneer ze in een auto zitten, scheur ik mee. Hij weet het ritme van het leven geweldig te vangen, ook wanneer het even stilstaat.

Tags

Exposed