Het manifest wordt ondertekend door tientallen collega’s, talloze media-optredens volgen, maar echte verandering blijft uiteindelijk uit. In de driedelige serie Op de vijfde rij bij De Fantasten onderzoekt Cesar Majorana wat er van De Fantasten is terechtgekomen. Waarom had het manifest niet de gewenste impact? Bestaat de ‘dictatuur van het realisme’ nog altijd? En is het niet hoog tijd voor een nieuw pamflet?
Op de vijfde rij bij De Fantasten
In 1999 schrijven drie jonge filmmakers een manifest om een einde te maken aan ‘de dictatuur van het realisme’ in de Nederlandse cinema. Ze noemen zichzelf De Fantasten en pleiten voor een grote cultuurverandering: er moet veel meer ruimte komen voor verbeelding en fantasie. ‘Weg met de spruitjeslucht!’

Aflevering 1: Waar zijn onze fantastische films gebleven?
In aflevering 1 keert Cesar terug naar 1999 en stuit hij op een brief die De Fantasten ooit aan Lars von Trier en Thomas Vinterberg schreven, regisseur Lodewijk Crijns vertelt waarom hij het manifest nooit ondertekende en Martin Koolhoven pleit voor een nieuwe groep filmmakers die zich flink manifesteert.
Aflevering 2: Op reis naar het beloofde land
Voor veel Nederlandse filmmakers is België een lichtend voorbeeld. Waarom lukt het ze daar wel om steeds weer spannende, vernieuwende en fantasievolle cinema te maken, met dezelfde beperkte middelen?
In deze tweede aflevering van een drieluik over (het gebrek aan) verbeelding en fantasie in de Nederlandse cinema, geïnspireerd door het manifest van De Fantasten uit 1999, reist Cesar Majorana af naar het filmfestival van Oostende om uit te vinden wat ze in België (en Vlaanderen in het bijzonder) anders of beter doen. En wat is eigenlijk hun beeld van de Nederlandse cinema? Zijn we alleen maar een fabriek voor publieksfilms en romcoms, of zijn Nederlandse filmmakers juist aan een opmars bezig?
Aflevering 3: Een nieuwe revolutie
In aflevering twee van onze podcast kreeg Cesar Majorana een idee: een nieuw manifest. Opgesteld door een nieuwe lichting jonge filmmakers die de wereld willen bestormen. Maar als we iets kunnen leren uit het verleden, van de drie vrienden die in 1999 het manifest voor de verbeelding schreven, dan is het dat je niet eeuwig kunt blijven zeggen dat je het beter wilt.
De nieuwe revolutie moet anders zijn. En dus gaat Cesar in de slotaflevering op zoek naar een ambitieus filmplan dat een hele generatie makers het geloof kan geven dat het wél kan.