Agarrame fuerte

Als Adela de uitvaart van haar hartsvriendin Elena bezoekt voelt ze zich nauwelijks verbonden met de anderen die afscheid nemen. De gedempte stemmen, het kille tl-licht, niets doet haar denken aan de vreugde die Elena verspreidde.

Emotioneel uitgeput gaat Adela op zoek naar haar auto, om even later in mysterieuze bus te stappen die haar terugvoert in de tijd, naar een weekend dat ze ooit doorbracht in een strandhuis, samen met de levendige en grappige Elena. De twee deelden hun hartstochtelijke hobby – detectives lezen – fietsten en gingen de hele nacht dansen.

Viering van een vriendschap

Ana Guevara’s en Leticia Jorges derde film is een magisch-realistisch eerbetoon aan vriendschap, vooral de vriendschapsbanden tussen vrouwen. Een verhaal over tijdloos zusterschap, waarin de rouw kans krijgt zich te transformeren in de viering van een diepe verbondenheid.

Agarrame fuerte (Don’t You Let Me Go) ging in première op het Tribeca Film Festival waar de film de Nora Ephron Award won, maar bereikte de Nederlandse theaters niet. De Uruguayaanse makers zijn overigens geen onbekenden voor het filmmuseum: In 2013 vertoonde Eye hun verrassende eerste lange speelfilm, de coming-of-age-vertelling Tanta agua (een coproductie met het Nederlandse Topkapi-film).

Voorfilm

Voorafgaand aan de vertoning van Agarrame fuerte kijk je naar de korte film Beş (7') uit 2021 van Ayla Çekin Satijn uit de collectie van Eye. Asli, een jonge, Turkse, lesbische vrouw, keert terug naar haar geboortedorp om bij het hennafeest van haar jeugdvriendin te zijn. Ze is bang op niet geaccepteerd te worden, maar wanneer ze haar vriendinnen van vroeger weer terugziet komt ze er echter achter dat zij zélf degene is met de grootste vooroordelen.

Agarrame fuerte in de pers

…als kijker wil je niet dat het ophoudt… Elk alledaags moment krijgt een magische glans…Toch blijft de film lichtvoetig, nooit te zwaar. Bitterzoet…magisch realisme op zijn best: een film die doet beseffen hoe kwetsbaar het leven is… (Film van de Week, Het Parool)

…mooi naturel gespeeld…schoonheid… (**** De Volkskrant)

…subtiliteit, de onnadrukkelijke manier waarop de film onder je huid kruipt… (**** De Filmkrant, Elise van Dam)