Anna

Soms koos Alberto Lattuada het melodrama om een moderne boodschap in zijn films te vervlechten. In Anna is Silvana Mangano een vrouw die zich tot non wil laten inwijden. Vlak voordat het zover is – ze werkt als zuster in een hospitaal – wordt haar ex-geliefde Andrea (Raf Vallone) zwaar gewond binnen gebracht.

Andrea wil de liefde opnieuw laten bloeien, Anna denkt aan het verleden, toen Andrea de rivaal was van haar andere geliefde, de onbetrouwbare barman Vittorio (Vittorio Gassman); Vittorio werd door Andrea gedood, uit zelfverdediging. Ook denkt Anna aan haar verleden als nachtclubdanseres en haar toekomst als non. Wat staat haar te doen?

Grote namen

Drie (toekomstig) grote namen van de Italiaanse cinema kwamen bijeen in Anna: Silvana Mangano, ‘de Italiaanse Rita Hayworh’, beroemd vanwege haar sensuele rol in Riso amaro (1949, Giuseppe De Santis), Raf Vallone, te zien in tal van neorealistische films, waaronder Lattuada’s La spiagga (1954) en Vittorio Gassman, later te zien in de komedies van Dino Risi en de Ettore Scola-klassiekers C’eravamo tanto amati (1974) en La terrazza (1980).

Opmerkelijk: Lattuada, afgestudeerd in de bouwkunst, laat de architectuur een belangrijke rol spelen: Anna dwaalt door de zalen van het hospitaal, gebouwd in de stijl van de Nieuwe Zakelijkheid; het lijkt alsof ze door de schilderijen van Giorgio De Chirico loopt, ‘de omgeving weerspiegelt het labyrint van haar ziel’, zoals een Italiaanse criticus schreef.