Cinéma Laika

Aki Kaurismäki bouwt samen met de inwoners van Karkkila met eigen handen een nieuwe bioscoop, met behulp van gerecycled hout en tweedehands meubilair. Karkkila lijkt het laatste eiland van onbedorven onschuld, waar mensen nog tijd hebben om hun paarden te verzorgen, hun Cadillacs te repareren, een filosofische pijp rond een schaakbord te roken of een paar rondjes biljart te spelen bij de jukebox terwijl het koele bier vloeit.

De heerlijk cinefiele documentaire is doordrenkt van de sfeer uit de films van Kaurismäki, alsof de bewoners direct uit een van zijn films zijn gestapt. Ook de documentairemakers werden, na bijna een jaar in dit kleine stadje te hebben gewoond, zelf personages in dit poëtisch tableau van een charmante gemeenschap.

Documentairemaker Veljko Vidak dacht op weg naar Karkkila na over de vraag van André Bazin: 'Wat is cinema?', en verandere deze in 'Wat is een bioscoop en wat kan het mensen bieden?'. Ter plaatse ontdekte hij dat het grote project van Kaurismäki en zijn team de essentie van de bioscoop omvat: als een plek waar de de betovering schuilt in de verandering die het teweeg kan brengen. In handen van de lokale bevolking wordt Kino Laika geleidelijk het nieuwe hart van de stad, die de afgelopen twee eeuwen uitsluitend afhankelijk was van smederijen.

Van Kaurismäki is ook zijn nieuwste film Fallen Leaves te zien.