Club Zero

De eigenzinnige miss Novak gaat aan de slag op een privéschool waar ze les zal geven in het bewust omgaan met eten. De verwachtingen zijn hoog en slechts een kleine selectie leerlingen mag deelnemen aan haar lessen. Dat ‘bewuste eten’ is een zogenaamd ecologisch dieet maar feitelijk een verheerlijkte vorm van anorexia. Het houdt in dat je zo min mogelijk eet, en uiteindelijk helemaal niets – een doel waar de beïnvloedbare tieners van Novak met onrustbarende vastberadenheid naartoe werken.

De beelden onder hoogspanning en de sardonische ondertonen van de schrijver-regisseur Hausner doen denken aan het werk van landgenoten Michael Haneke en Ulrich Seidl, maar Hausners bijzondere tragikomedies, doordrenkt met primaire kleuren, zijn onmiskenbaar van haar hand. Club Zero, Hausners tweede Engelstalige speelfilm, zoekt de grenzen op tussen geloof en zelfbedrog, liefde en perversie, solidariteit en groepsdenken.

Ze maakt daarbij gebruik van een bedrieglijk joviale esthetiek die Instagram-waardig is maar eigenlijk een zenuwslopend commentaar is op de zelfingenomen levensstijltrends, gemaakt door een van de meest vooraanstaande provocateurs van Oostenrijk.

Voorfilm

Voorafgaand aan de vertoning van Club Zero kun je kijken naar de korte film Eine Bären Sache, een reclamefilm van Joop Geesink's Dollywood uit 1956 voor gecondenseerde melk van het Duitse merk Bärenmarke in de vorm van een poppenanimatie waarin we in een door beren bevolkte wereld terechtkomen gesitueerd in een idyllisch Alpenlandschap.