Fargo

“Hon, I’ve got the groceries!” “Daddy is here.” Dat deze zinnen doordrenkt zijn met een gruwelijke bijbetekenis, is te danken aan de openingsscène. Vlak voor Jerry Lundegaards frivole thuiskomst zijn we getuige geweest van een zenuwachtige ontmoeting tussen deze guitige Jerry (William H. Macy) en twee criminele minkukels, Carl Showalter en Gaear Grimsrud. In het besneeuwde plaatsje Fargo, North Dakota smeden zij een eigenaardig plan: Carl en Gaear ontvoeren Jerry’s vrouw, waarna zij gedrieën het door haar vader te betalen losgeld zullen delen. Steve Buscemi speelt de nerveus blatende, ‘funny lookin’ Carl Showalter, een aanwijzing dat het hele plan vast vreselijk mis zal lopen. Frances McDormand schittert door als agente in haar gewatteerde Parka goedgeluimd en hoogzwanger door de chaos te wandelen.

Anders dan de aankondiging ons laat geloven (“This story is told exactly as it occured“) is Fargo niet gebaseerd op waargebeurde feiten. De broers Coen hebben hun voorliefde voor verhalen altijd ten volle uitgebuit en lijken ook nu een spel te spelen met de goedgelovigheid van de kijker. Het verhaal is waar als we het geloven. En de gebroeders Coen helpen die mythevorming graag een handje.

Iedereen is ogenschijnlijk onschuldig en warm-menselijk – Fargo, in Eye te zien in een 4K restauratie, is doorspekt met vrolijke uitroepen: “You betcha. Okey dokey. Thanks a bunch!” – maar de escalatie van het absurde plan is onvermijdelijk. Pas op voor de houtversnipperaar!