MIVC – Knowingly, Unknowingly

We bevinden ons in een klaslokaal. We ontmoeten onze leeftijdsgenoten, we erkennen dat we beschadigd zijn en besluiten te luisteren. Door onze verhalen met elkaar te delen, graven we naar de talrijke problemen waarmee onze generatie wordt geconfronteerd. Door de lagen van onze geërfde en aangeleerde patronen af te pellen, proberen we ons mogelijke toekomsten voor te stellen en manieren te vinden om ons privé-leven te verbinden met ons publieke leven.

Onze ogen, oren en harten staan volledig open. We staan in contact met de omgeving via ons lichaam, onze waarnemingen en onze gevoeligheden. We kijken naar machtsstructuren en combineren een veelheid van talen om ons verhaal te verbeelden.

Binnen deze verhalen van genezing, van overwinnen, van manifestatie, van rouw, van het opnieuw verbeelden en benaderen van pijnlijke onderwerpen, ontstond een reeks audiovisuele werken. In onze verhalen gebruiken we fictie als een strategisch instrument. De filmische en auditieve media gaven ons de ruimte om mogelijke werelden en dystopische toekomsten op te roepen, met vertellingen die de geschiedenis erkennen, eerlijk zijn en kritisch reflecteren op het heden.

Het scheppingsproces van deze verhalen is een instrument voor bevrijding geworden. We hebben een ruimte voor vertrouwen en kwetsbaarheid opgebouwd, en zagen de enorme krachten van verandering en reflectie. We zouden kunnen zeggen dat we met onze werken een toevluchtsoord hebben gezocht, om ons lichter te voelen, terwijl we bewust en onbewust ficties creëren. Door onze stemmen, de concepten waarmee we versmelten, hebben we een identiteit gekregen; een lichaam dat vragen stelt, door denkbeeldige afstanden te overbruggen tussen de levende dingen.