Pixote

Tussen 1964 en 1985 ging Brazilië gebukt onder een nietsontziende dictatuur. In die periode schokte de in Argentinië geboren regisseur Hector Babenco de wereld met zijn portret van een jonge generatie die niets anders dan geweld kent, en tegelijk dader en slachtoffer is.

Plaats van handeling is Sao Paulo; hoofdpersoon is de elfjarige Pixote die na zijn ontsnapping uit een tuchthuis met een aantal andere kleine criminelen in de wereld van drugs, overvallen en prostitutie belandt; vriendschap en loyaliteit worden er zwaar op de proef gesteld.

Erfgenaam Cinema Novo

Hector Babenco (1946-2016) werd geprezen om zijn rauwe, documentaire stijl die de energie van de niet-professionele acteurs optimaal benutte. Daarmee toonde de filmmaker zich een erfgenaam van de Cinema Novo, waarmee Braziliaanse regisseurs zich in de jaren zestig radicaal afzetten tegen de oubollige eigen filmcultuur en risicoloze Hollywood-import.

Pixote viel alom in de prijzen, maar hoofdrolspeler Fernando Ramos da Silva trok er geen profijt van. In 1987 werd hij, 17 jaar oud, doodgeschoten door een politieagent. Babenco maakte enkele jaren later Kiss of the Spiderwoman (1985), waarvoor hij de Oscar voor beste buitenlandse film won.

Cidade de Deus

Pixote is in meerdere opzichten een voorloper van Cidade de Deus (2002), waarvan Ete in februari een digitale remaster vertoont. Kunstenaar Julian Schnabel was een groot bewonderaar van Pixote en omschreef de film als "de link tussen Luis Buñuels Los olvivados (1950) en Fernando Mireille's Cidade de Deus. Ze laten allemaal zien hoe kinderen worden ingelijfd in de apathische wereld van volwassenen".

Pixote werd gerestaureerd door The Film Foundation (opgericht door Martin Scorsese) en Cineteca di Bologna bij L'Immagine Ritrovata in het kader van het World Cinema Project, dat zich vooral richt op de restauratie van niet-westerse films. In samenwerking met HB Filmes, Cinemateca Brasileira en JLS Facilitações Sonoras, gefinancierd door de Hobson/Lucas Family Foundation.