Semiotics of the Kitchen & Nitrate Kisses

Programma

• Semiotics of the Kitchen (Martha Rosler, US 1975) (7 min.)

  Martha Rosler, pionier van feministische videokunst, maakte in 1974 deze parodie op de kookprogramma’s die destijds al populair waren op televisiekanalen en huishoudbeurzen. Staand voor fornuis en koelkast bindt deze ‘anti-Julia Child’ haar schort voor en begint een A tot Z van keukenbenodigdheden. Ze lardeert het alfabet met een snufje humor, een scheut frustratie en een flinke portie woede − onmisbare ingrediënten in elke feministische keuken.
  
  Roslers lichaamstaal voegt een geheel nieuwe betekenislaag toe aan de voorwerpen. Met een keukenmes kun je ook andere dingen doen dan een uitje snipperen, en met elke schep van de soeplepel lijkt Rosler weer een portie patriarchaat uit het raam te gooien. En hoe je een notenkraker of vleesklopper zoal kunt gebruiken? Ook daarover laat de film weinig te raden.

• Nitrate Kisses (Barbara Hammer, US 1992) (67 min.)

  Wat je bewaart, wat je benoemt en wat je laat zien doet ertoe. Dat betoogt Barbara Hammer met Nitrate Kisses, waarin ze de verborgen en weggepoetste beeldgeschiedenis van queers voor het voetlicht brengt. Hammer (1939-2019), pionier van experimentele lesbische film en queer cinema, brak in 1974 door met de korte film Dyketactics (1974), waarin ze seks vanuit een lesbisch gezichtspunt toonde, hetgeen destijds baanbrekend was.
  
  In Nitrate Kisses verweeft ze in een wervelende collagestijl archiefbeelden met nieuwe opnames van (soms expliciete) liefdesscènes en mondelinge getuigenissen, waarin lesbiennes en queers schetsen hoe zij vanaf de jaren dertig in de samenleving moesten laveren. Archiefbeelden vertellen onderbelichte of verzwegen geschiedenissen, zoals die van de Amerikaanse schrijfster Willa Cather, van de allereerste Amerikaanse queer film Lot in Sodom (1933, James Sibley Watson en Melville Webber), en van lesbische vrouwen in Nazi-Duitsland, die ook na de oorlog nog altijd moesten blijven zwijgen.