Sultana's Dream

Stel je even een land voor waar mannen - beschouwd als te gewelddadig - worden opgesloten en waar vrouwen ethisch regeren met vrede als resultaat. Dat is precies wat de Bengaalse auteur Begum Rokeya Hossain beschrijft in 1905 in haar feministische, utopische parabel Sultana's Dream, een hoeksteen van de utopische fictie en het ecofeminisme. Het baanbrekende verhaal van Hossain was een verzet tegen de door mannen gedomineerde literatuur (en maatschappij) en dient nog steeds als een baken van 'empowerment' voor vrouwen wereldwijd. Geïnspireerd door de daden en het leven van deze pionier, werkte regisseur Isabel Herguera maar liefst tien jaar aan haar speelfilmdebuut, een fascinerende ode aan een culturele erfenis, maar ook een intrigerende ingang tot feministische theorie.

Net als Herguera zelf is het hoofdpersonage Inés een animatieregisseur die op zoek is naar inspiratie wanneer ze in een boekenwinkel in India plots stuit op Sultana's Dream. Gefascineerd door haar ontdekking van dit transgressieve verhaal, begint Inés aan een reis door het land om meer te weten te komen over Hossain en over de positie van vrouwen in de wereld van gisteren en vandaag.

Herguera gaat veel verder dan een rechtlijnige adaptatie van een oude parabel, maar ontwikkelt haar film tot een veelzijdige verkenning van vrouwelijkheid en feminisme terwijl Inés naar verschillende bestemmingen reist, waaronder de set van haar vader die in Italië Bollywood-producties draait. Sultana's Dream ontvouwt zich als een adembenemende triptiek. Je hebt de reis van Inés, die wordt verteld met digitale personages tegen handgeschilderde achtergronden. En je hebt een muzikale hervertelling van het leven van Hossain, die uitgebeeld wordt met cut-outs. Maar het meest betoverende deel komt misschien wel in de vorm van de inkijk in het fantasierijke Ladyland, waarvoor Herguera de traditionele kunst toepast van Mehndi, een variant van henna. In zijn totaal is Herguera's passieproject een knap staaltje filosofische cinema, met zelfs kleine rolletjes weggelegd voor schrijver en gendertheoreticus Paul B. Preciado en de Britse professor Mary Beard, wier inzichten de film versterken.