The Weeping Meadow

Eye wijdt een tentoonstelling aan het werk van Janis Rafa, waarin de relatie tussen mens, dier en landschap centraal staat. Over haar keuzefilm zegt ze: "Ik had vele films van Theo Angelopoulos kunnen kiezen: hij is een grootheid in de Grieks cinema die velen van ons als referentie hebben, om allerlei verschillende redenen. In The Weeping Meadow is nu eens het landschap de hoofdpersoon en uitgangspunt van de film. Dit is een omkering van hoe het gewoonlijk werkt bij het maken van een film: je begint met een verhaal, zoekt dan een locatie en maakt decors."

"Angelopoulos onderzoekt het landschap in al zijn uitersten. Hij vond een locatie die in de zomer droog is en in de winter onder water staat. Hij ging door met filmen toen het begon te regenen, het dorp onder water kwam te staan en het op de bodem van het meer kwam te liggen."

"Het vormde de inspiratie voor mijn eigen film Landscape Depressions. Hoe begrijp je een veranderend landschap, hoe leg je het verstrijken van de tijd vast?"

The Weaping Meadow

Het visueel overweldigende The Weaping Meadow begint vlak na de invasie van het Rode Leger in Odessa, wanneer Griekse vluchtelingen terugkeren naar hun thuisland. Hier vangt ook het liefdesverhaal aan tussen Alexis en Eleni. Niet alleen de vader van Alexis maar ook historische en sociaal-economische krachten stellen de liefde van Alexis en Eleni op de proef, als een klassieke Griekse tragedie.

Dit eerste deel van een – onvoltooide – epische trilogie valt op door de oogverblindende composities en surreële situaties, met een briljante choreografie. Het zit vol met verbluffende beelden, van silhouetten van huizen, spiegelstille meren en onwaarschijnlijke dorpjes in de wildernis. Dit poëtische, weidse panorama plaatst historische gebeurtenissen naast persoonlijke verhalen over ontwrichting en idealisme.