Japón

Eye wijdt een tentoonstelling aan het werk van Janis Rafa, waarin de relatie tussen mens en dier centraal staat. Over haar keuzefilm Japón zegt ze: "Wat ik sterk vind aan deze film is het realisme waarmee Reygadas de eenzaamheid en het land in beeld brengt. En zijn film bevat elementen als de jacht, het lokale leven en dode lichamen, elementen die ik ook vaak gebruik. Maar ik heb het meeste met de eindscène: dat is ware videokunst. Ik zie het als het hart van de film."

"De choreografie van de camera vormt een poëtische samenvatting van de film, die niet noodzakelijkerwijs met het verhaal zelf te maken heeft. Het trackingshot is als een epiloog, een afscheid van de personages. De hele opstelling lijkt op een sculpturale installatie. Japón is een van de films die mij op het spoor heeft gebracht hoe je een verhaal kunt vertellen via de choreografie van de camera."

Over Japón

In dit gevoelige, bejubelde speelfilmdebuut van Carlos Reygadas reist een man van Mexico-Stad naar een geïsoleerd dorp in zijn bergachtige geboortestreek om zelfmoord te plegen. Daar ontmoet hij een vrome oudere vrouw (Magdalena Flores) die zijn verlangens opnieuw doet ontwaken. Met een bijzondere liefde tot gevolg.

Voor Japón maakte Reygadas gebruik van niet-professionele acteurs en van subliem 16mm CinemaScope. De ruige schoonheid van het Mexicaanse platteland is aards en bijna tastbaar. Reygadas creëert zo een mentaal landschap waar religie zich vermengt met seks, het leven met de dood, en het dierlijke met spiritualiteit. Japón is een bedwelmende reis die je meevoert door een onbekend filmisch landschap, en die in één klap de naam van de regisseur vestigde.

Kijken, luisteren, ervaren

Waarom de naamloze man op de rand van zelfmoord staat, blijft onduidelijk. In de belevingswereld van de regisseur zou het zoeken naar een verklaring ook volkomen zinloos zijn; men leeft, men heeft plezier, men lijdt, men wil niet meer leven. 'Zijn films zijn beter te begrijpen door te kijken, luisteren en ervaren, dan door te denken of verklaren', schreef Filmkrant naar aanleiding van Japón.

In zijn speelfilmdebuut toont Reygadas zich al een eigenzinnig filmauteur die weinig op heeft met de op het verhaal gerichte Hollywoodvertelling; Reygadas kiest voor het weergeven van stemmingen en gevoelens door middel van beelden, geluiden en muziek.