Dit is ‘m dan: de maker van de beste Uncle Boonmee-grappen van het hele internet

Had je na het zien van de film verwacht dat Uncle Boonmee zo’n grote rol zou spelen in je leven op Twitter?

‘Ik had Tropical Malady (2004) al eens gezien, maar daarmee voelde ik niet direct een connectie. Syndromes and a Century (2006) blies me omver, door de zachtaardige humor en de complexe vertelstructuur. Met Uncle Boonmee bevestigde Apichatpong dat hij een van de meest onderscheidende regisseurs is in de hedendaagse filmwereld. Ik begon pas in 2012 met Twitter, dus ik had al enige bagage voor ik begon met memes maken van zijn werk.’

Waarom leent juist Uncle Boonmee zich zo goed voor memes?

‘Het heeft een groter publiek bereikt dan andere Apichatpong-films. Daarnaast zijn de beelden sneller te herkennen, misschien zijn ze zelfs iconisch, en de film heeft bewust een ingewikkelde titel die zich goed leent voor satire en waar het makkelijk op variëren is.’

Uit welke Uncle Boonmemes haal je het meeste voldoening?

‘Vooral die waarin ik photoshop gebruik: Paul Blart Who Can Recall His Past Lives en Uncle Buck Who Can Recall His Past Lives. Ik ben namelijk een autodidact en ik vind dat ze er best goed uitzien. Dat gezegd hebbende: bij elke running gag die op Twitter langs komt probeer ik een Uncle Boonmee-invalshoek te vinden.’

Zijn je memes ook een reactie op de manier waarop er over arthouse-cinema wordt gepraat?

‘Ik hou van serieuze reflectie op cinema, maar online vind ik dat soms frustrerend. Op Twitter probeer ik de frustratie van de beperking tot 140 tekens het hoofd te bieden. Het gaat vaak niet verder dan een headline, een punchline of een emoji, die hebben meer reikwijdte dan een rake, weldoordachte observatie. In die zin probeer ik ook de internetgemeenschap een beetje op de hak te nemen. Tegelijkertijd ben ik heel dankbaar dat die bestaat, waardoor ik veel hele mooie dingen heb gelezen en waar ik vriendschappen aan over heb gehouden. Ik moet ook zeggen dat ik soms verbaasd sta van hoeveel je met het meme-format kan zeggen.’

Krijg je ook weleens negatieve reacties?

‘Als een van mijn tweets viral gaat, zijn mijn mentions een nachtmerrie van negatieve energie. Ik heb ook weleens regisseurs op de hak genomen die me daarna hebben geblokkeerd. Dat is ook wel een goede les: je weet nooit wie je memes gaat zien. Het is nooit mijn bedoeling geweest om mensen tegen de borst te stuiten. Ik hou juist erg veel van de films waar ik grappen over maak, maar er zit weleens een aspect in dat ik minder vond en daarom op de hak neem.’

Zijn er op het Maryland Filmfestival, dat jij programmeert, ook weleens films van Apitchatpong Weerasethakul te zien?

‘Ja, we hebben in 2007 Syndromes and a Century vertoond, het jaar dat ik als programmeur begon. Ik ben er trots op dat we daarna ook Uncle Boonmee en Cemetery of Splendor hebben vertoond. Ik hoop zijn films nog veel vaker te kunnen vertonen.’

Eric Allen Hatch is te volgen op Twitter. Meer zien van Apichatpong Weerasethakul? De tentoonstelling Locus is tot 3 december in Eye te zien.