Soort van dan. Want eigenlijk draait het niet echt om de blu-rays. Natuurlijk: een drager die je je favoriete films en tv-series laat afspelen in hd-kwaliteit – soms zelfs mét Dolby Atmos-geluid! – op je grote supershiny flatscreen, is wel erg fijn. Maar achter dit laagje luxe gaat gewoon een heel simpele wens schuil: laten zien wat je tof vindt en de makers steunen.
Waarom ik nog steeds films koop
Grote ogen, elke keer weer. “Koop jij nog films en series?” vragen ze me dan. “Eh, ja. Op blu-ray zelfs,” antwoord ik. Vervolgens een stilte of de naam Netflix die valt. Steevast opgevolgd door een zucht van mijn kant. Daarom nu voor eens en altijd: dít is waarom ik blu-rays koop.
Door Thijs Brandhof16 oktober 2016
Verliefd op film
Beeld je mijn appartement in. Het is een bescheiden zolderstudio in Utrecht. Je klimt twee steile trappen op en dan stap je mijn woonkamer in. Het eerste wat je ziet is een tv, met daaromheen een meubel vol entertainment en kunst. Daartegenover een koffietafel en dáártegenover een fijne bank. De kans is groot dat je even neerploft of naar de kast loopt om eens te kijken wat daar nou eigenlijk instaat. En in negentig procent van de gevallen gaat er vervolgens een film mijn PlayStation 4 in.
Toen ik als puber eerst Fight Club zag en vervolgens Donnie Darko – binnen een spanne van een maand –, was ik verkocht. Dat films zoiets met me konden doen, had ik nooit gedacht. Het resultaat was dat ik zo veel mogelijk wilde zien, alles als een spons wilde opzuigen, en dat ik dus in mijn middelbare school-pauzes bij de Free Record Shop – kennen we de 3 voor 25-stickers nog? – de schappen leegkocht. Met series overkwam me hetzelfde: Dexter opende voor mij de poorten naar dit domein. En ook weer mijn portemonnee.
Kunstige selectie
Na een tijdje werd ik kieskeurig. Ik ontwikkelde mijn smaak en ging vooral selecteren op acteurs en regisseurs. Of in het geval van series op schrijvers. Ik wilde oeuvres in mijn kast hebben, niet zomaar elke film of serie kwam er meer in. De omslag van opslagmeubel naar vitrinekast vond plaats. Wat me echt raakte, waar ik écht van genoot, kwam in mijn kast – vaak na selectie in een van de bioscopen of filmhuizen waar ik een abonnement op had. Ook voelde het als een manier om makers te belonen voor het maken van iets wat voor mij waarde had. Zo werd mijn collectie een verzameling van films die ik altijd vaker keek en waar ik als een zendeling mee rondleurde.
En ja, dat belonen doe je ook door te streamen. Maar ik wil films en series heb-ben, vast kunnen houden en uit kunnen stallen. Daarom doet het uitblijven van de blu-ray van Nightcrawler (2014) zo zeer. En bestelde ik deze maand nog alle seizoenen van Hannibal (2013) uit Engeland, terwijl elk normaal mens de serie gewoon op Netflix kijkt. Nog één laatste bekentenis: ik koop goede films ook nadat ik ze heb gestreamd. Toch mooi in mijn kast.
Thijs Brandhof is tekst- en communicatieman bij het contentbureau Mister Koreander. Hij ademt films en series. Kijkt hij niks, dan is hij op zoek naar het laatste nieuws of in-depth interviews. Zijn favoriete film is al jaren Donnie Darko.