The Big Lebowski

Hij heet Lebowski, maar hij is niet de Lebowski die de twee schuldeisers aan de deur denken dat hij is. Jeff Lebowski (Bridges) noemt zichzelf ‘The Dude’ en is een man die weliswaar vol plannen zit, maar door dagdromerij en overvloedig hasj- en acidgebruik zelden tot uitvoering van die plannen overgaat. Dat er ook een andere Lebowski is die een flinke schuld heeft uitstaan bij een pornoproducent, hey, wat kan The Dude daaraan doen?

Alsof ‘the laziest man in L.A. County’ iets anders aan zijn hoofd heeft dan bowlen met zijn buddy’s Walter Sobchak (Goodman) en Donny (Buscemi). Maar er is één ding dat de altijd ontspannen Dude razend maakt, en dat is wanneer je z’n lievelingstapijtje onderplast: het hield de kamer zo aardig bij elkaar, interieursgewijs…

Vietnamveteraan Walter (‘This agression will not stand’), domme Donny en The Dude zoeken wraak en verliezen zich in absurde situaties die komisch onderkoeld worden uitgespeeld. Julianne Moore speelt - een heerlijke parodie - de feministische performancekunstenaar Maude die The Dude kortstondig in haar netten vangt.

Icoon

The Big Lebowski, geregisseerd en geschreven door de broers Joel en Ethan Coen, volgde twee jaar na hun grote succes Fargo (met Frances McDormand). Inmiddels is de film uitgegroeid tot een waar icoon van de ‘slackergeneratie’, hoewel de referenties in de dialogen en op de soundtrack vrijwel allemaal betrekking hebben op de jaren zestig en zeventig: geen Pearl Jam of Nirvana, maar Captain Beefheart, Dylan en psychedelica.