The Hidden Fortress

Akira Kurosawa mixte voor The Hidden Fortress de samoeraifilm met de roadmovie, met een vette knipoog naar de Amerikaanse western. Een generaal en een prinses smokkelen samen koninklijke schatten door vijandig gebied, vergezeld door een stel onhandige, sluwe boeren die toch niet zo slecht blijken. The Hidden Fortress is een van Kurosawa's meest stijlvolle films: voor het eerst werkte hij in het breedbeeld TohoScope zodat de spectaculairdere setting nog beter tot zijn recht komt.

De personages staan in een weids landschap dat grotendeels droog en kaal is – een uitgestrekte leegte, een morele woestenij, waartegen het menselijke drama zich afspeelt. Het dynamische camerawerk met intense close-ups van gezichten maken de personages groter dan het leven zelf, maar hun verhalen blijven menselijk, zoals in al de films van humanist Kurosawa.

'Frivool entertainment'

Veel critici in Japan en de VS vonden The Hidden Fortress aanvankelijk 'frivool entertainment', dat niet voldeed aan de arthouse-normen van werken als Rashomon (1950), Ikiru (1952) en Throne of Blood (1957). De film werd gered van de vergetelheid toen bleek dat het een belangrijke invloed had op Star Wars. Nu wordt het algemeen beschouwd als een sleutelfilm in de geschiedenis van de actie-avonturenfilm en een van de belangrijkste en invloedrijkste actiefilms ooit gemaakt. Kurosawa liet zich op zijn beurt inspireren door de western Three Bad Man (John Ford, 1926), die ook in Eye is te zien.

…heerlijke avonturenfilm… (De Groene Amsterdammer)

…oogt nog steeds heel fris en is qua humor en energie een klein wonder te noemen… (Trouw)