Nooit gerealiseerde plannen
Dit leek ook een lucratieve manier om Nederlandse films te produceren. Zo was het de bedoeling dat van De Jantjes een Duitse versie werd gemaakt. Regisseur Jaap Speyer had al eerder een simultaanversie geregisseerd (Moritz macht sein Glúck. Meyer & Co, 1930) en was nu ook verantwoordeljk voor de Duitse versie van De Jantjes, die Die drei Matrosen moest heten. Deze film is echter nooit uitgebracht.
Andere pogingen leden eveneens schipbreuk. Van zowel Dood water van Gerard Rutten als van Suikerfreule - van de voorheen in Duitsland werkzame Haro van Peski - zouden Duitse versies worden gemaakt, maar in beide gevallen bleef het slechts bij een voornemen.
Uiteindelijk werd in de eerste helft van de jaren dertig één enkele simultaanversie gemaakt: Wasch gemakkelijk… wasch voordeelig van de Duitse regisseur Johannes Guter. Dit was een van de vele versies van de reclamefilm Wäsche – Waschen – Wohlergehen voor het wasmiddel Persil. Aan deze bijna twee uur durende speelfilm werkten echter geen Nederlandse producenten of financiers mee, wel een aantal Nederlandse acteurs en actrices. De film werd hoofdzakelijk in de ochtenduren vertoond voor een specifieke doelgroep: de Nederlandse huisvrouw.
De echte productie van simultaanversies moest echter nog beginnen.
