7 Queens

"Als ik iets verafschuw ’is ’t het fly on the wall-principe dat veel documentairefilmers hanteren. Ze suggereren dat ze onzichtbaar en onhoorbaar zijn, als een soort alziende God die geen relatie onderhoudt met de mensen voor de camera. Mijn films gaan juist over echte ontmoetingen, ze zijn daar de belichaming van. Er bestaat niet zoiets als een neutrale blik – de camera wordt altijd uitgedaagd door degenen die ervoor staan."

Het is een van de kenmerkende uitspraken van kunstenaar en antropoloog Véréna Paravel, wier werk, gezamenlijk met dat van partner Lucien Castaing-Taylor, te zien is in de expositieruimte van Eye.

Ziel van New York

In het luttele twintig minuten durende 7 Queens komt Paravel tal van New Yorkers tegen, van allerlei kleur en afkomst. Soms ontstaan er gesprekken, soms negeren mensen de camera. Een Chinees echtpaar eet een ijsje, een paar jongens dansen bij muziek uit een iPod, een Indiase taxichauffeur wacht op een ritje. Paravel legt het vast en vangt de ziel van New York tijdens een wandeling onder het verhoogde spoor van metrolijn nr. 7, van de wijk Queens naar Manhattan.

7 Queens wordt op dezelfde dag vertoond als de lange film Manakamana (Stephanie Spray & Pacho Velez, 2014), die in structuur overeenkomt: nu is het niet het pad onder metro maar een kabelbaangondel die de route bepaalt.